؛ رحلی. ۲۱*۳۴ سم. ۶۰۶ص. (بدون احتساب سه صفحه آغاز نسخه) ۲۵س.
1
2
بسمله. الحمد لله الذی بطن ذاته بصفاته و حجب صفاته بافعاله و اما بعد التمس منی اخ فی الدین ان اکتب رساله موجزه فی شرح کلام اخ سید المرسلین و امام العارفین علی بن ابیطالب حین سئله کمیل ابن زیاد ... .
... بالشریعه و الدین القویم و امتنا فی زمره المومنین المتقین العارفین الواصلین من الانبیاء و الاولیاء سلام الله علیهم اجمعین.
تاریخ کتابت: ۱۰۷۹ق (در ص ۲۹۰، ۲۹۵، ۲۹۹، ۳۱۶، ۳۲۰، ۲۹۳، ۳۳۳)، ۱۰۸۱ق. (در ص ۳۴۷، ۳۵۵، ۳۶۳، ۳۶۵) ۱۲۸۱ق. (در ص ۳۵۰)٬ ۱۱۸۱ (در ص ۲۵۶)٬ ۱۲۰۵ (ص ۱۵)٬ ۱۰۸۰ (۵۴۰، ۵۵۵) ثبت شده است.
نوع خط:
تزئینات متن:
نوع کاغذ:
تزئینات جلد:
نسخ.
عناوین با جوهر قرمز و متن کتاب با جوهر مشکی است.
فرنگی سفید.
تیماجی قرمز ضربی که در وسط آن ترنجی کوبیدهاند.
1
1
دفتری است نونویس که همه رسالههای آن با خط یک کاتب و بسیار پاکیزه نوشته شده است.
در آغاز نسخه روی ۳ صفحه فهرست رسالههای موجود در نسخه با جدولهایی به خط قرمز نوشته شده و شماره رسالهها را تا ۱۴۰ نشان داده ولی با مراجعه معلوم میگردد از این تعداد تنها بخشی رساله و بقیه فقراتی است برگزیده از کتب و رسائل دانشمندان و یا کتب احادیث و تفاسیر از جمله متفرقاتی در صفحات ۵۸۷-۵۷۸-۵۵۵ و ۵۴۰.
ماخذ فهرست: مجلد سوم،صفحه ۲۳۹۳.
نک: ذریعه ۱۳/ ۱۹۶.
یا شرح کلمات خمس که به احتمال ذریعه از دوانی است. این رساله در نسخه ما از علامه حلی دانسته شده و در ضمن مجموعه کلمات المحققین نیز به نام او چاپ شده است. صاحب ذریعه از این شرح یاد کرده و نسبت آن را به علامه نا به جا دانسته است وملاحظه رساله نشان میدهد که حق با مولف علامه ذریعه است و این رساله به هیچ وجه با مذاق علامه حلی و شیوه نگارشهای او هماهنگ نیست. خاصه آنکه در یک موضع از این رساله «انا الحق» منصور حلاج و «سبحانی ما اعظم شانی» بایزید و «لیس فی جنبی سوی الله» بو سعید که در نزد عرفا از جلوات مقام کسر است و در نزد متشرعه سوء ادب و کفر نقل شده و نویسنده گویندگان این سخن ها را گرامی و تجلیل کرده و تکفیر کنندکان آنان را اهل ظاهر خوانده است.