/ از: شیخ بهاءالدین محمد بن حسین عاملی، شیخ بهائی(1030ق.)
: عبدالرحیم.
، احتمالا قرن ۱۳ق.
ص ۲-۱۹۲.
؛ ۲۸۰ص،۱۷ و ۲۴سطر،۵/۱۵*۵/۲۲سم.
1
2
بسمله، ان احسن مایفتتح به الخطاب حمدا لله الذی نزل الکتاب علی عبده و الصلوه علی سیدنا محمد الهادی الیصوب الصواب... و بعد فیقول الفقیر الی الله الغنی محمد...
انجام افتاده: ... قوله ما دل علیه الظ اه غرضه ان ... لان المقص لیس الا المعنی الباطنی فان ابطال الظواهر...
نوع خط:
تزئینات متن:
تزئینات جلد:
نسخ.
عناوین شنگرف و بر فراز عبارات مورد شرح نیز شنگرف است.
چرم قهوهای.
2
متن حاشیه نویسی شده است.
3
ماخذ فهرست: جلد 1/40، صفحه ۲۷۵-۲۷۶.
نک: مجلس ۱۰/۱۸۱ ؛ سپهسالار ۱/۱۱۸ و ۴۸۰؛ مرعشی ۱۲/۲۱۸؛ مسجد اعظم قم ۲/۶۶۲؛ آستان ۲۲/۲۲۸.
حاشیهای است بر تفسیر انوار التنزیل عبدالله بن عمر بیضاوی(ق۷) با عناوین «قوله=قوله» . از شیخ بهایی دو حاشیه بر این کتاب بیضاوی در دست است که یکی حاشیه صغیر است و دیگری حاشیه کبیر.با توجه به نشانیهایی که شیخ آقا بزرگ تهرانی (الذریعه ۶/۴۴) بر تفسیر او بر « ایاک نعبد» داده است، به احتمال زیاد این حاشیه، حاشیه صغیر اوست. نسخهای از حاشیه کبیر در مرکز دائره المعارف بزرگ اسلامی(فهرست ۱/۸۳) موجود است که در آغاز با نسخه ما مختصر متفاوت است.
بحار الانوار الجامعه لدرر الاخبار الائمه الاطهار (کتاب السماء و العالم)