در نسخ دیگر تاریخ فراغت از تالیف ۱۸ جمادیالثانی ۱۲۱۷ق. یاد شده.
1
2
بسمله الحمدلله رب العالمین و صلی علی محمد و آله الطاهرین فیقول العبد المسکین احمدبن زینالدین الاحسایی انه قد اوقع الی کلام من الشیخ العالم المصنف الشیخ محمدکاظم بن محمدعلی... علی مسئله ذکرها بعضالعلماء و قال الفقیر بها و هی ان المقلد یجوز له ان یقلد...
... و تامل فان الغایه فی العلم فی الدنیا و الاخره طلب الصواب فالله الموفق و صلیالله علی محمد و آله الطاهرین.
در فهرست آستان قدس، ۱۱/ ۴۶ به نقل از طرائق الحقایق، ۳/ ۵۲ آورده که مولف در ذیحجه ۱۲۶۶ق. به بیماری وبا در حجاز فوت کرده و از خواص شاگردان سیدکاظم رشتی بوده است. و نیز نک: ذریعه، ۳/ ۸۰، ش۲۴۳ و کرام البرره، ۳۴۱.
نوع خط:
تزئینات جلد:
نسخ و نستعلیق با قلم متفاوت.
تیماج قهوهای یک لا.
2
1
1
در حاشیه تصحیح شده.
در روی برگ اول یادداشتهایی چند از جمله فهرست رسایل این مجموعه و یادداشتی مبنی بر وفات جعفرعلی بن احمدعلی به مرض وبا در شب شنبه ششم رجب ۱۳۲۲ق.
در ص ۱۵۵ فهرستی دیکر از باقی رسایل.
در روی برگ آخر مطلبی به نقل از مقامات النجاه سیدجزایری.
در روی برگ اول این یادداشت دیده میشود: در نسخه معتبره بنظر رسیده که چون مسافر بصفر رود وقت روانهشدن در عقب سر باو از بلند اذان بگویند و این دو بیت که حضرت امیر(ع) تعلیم حضرت خضر(ع) فرموده بخوانند که انشاءالله مراجعت نمایند:
و حیث اتجهتم ساعدتکم سلامه/ و یرعاکم الرحمن من کل جانب
یفیض علیکم ما قصدتم من المنی/ بنهج سلکتم فی فنون الاسالب.
در ص ۲۴ و ۲۵ این نسخه مطالبی از نقد الرجال سید مصطفی تفرشی قدس سره تحریر شده است.
1
در ص۳ تملک حیدرقلی بن پور محمدخان کابلی به تاریخ محرم ۱۳۱۷ق.
ماخذ فهرست: جلد ۲/۴۷، صفحه ۹-۱۳.
نک: دنا، ۳/ ۲۵۳-۲۵۴؛ مجلس، ش ۱۹/ ۱۱۰ سنا؛ فهرست کتب مشایخ، ۲۴۷ (در این فهرست گفته شده که نسخه این رساله در دست نیست)؛ عکسی مرکز احیاء، ۴/ ۲۴۲ (عکسی متعلق به سنا)؛ الهیات تهران، ۳۴۵؛ عکسی دایرهالمعارف، ۱/ ۸۳.
در پاسخ به شیخ محمدکاظم بن محمدعلی درباره اینکه آیا جایز است مقلد در یک مساله شرعی از دو مفتی متساوی که در آن مساله اختلاف دارند تقلید نماید.