کاتب: درویش محمد بن حاج ولی بن حاج رسول طرسوسی برازی حنفی قادری ملقب به قوپرانی از گروه پیجان
۹۰پ - ۱۱۹پ
؛قطع: دو، ۳۳۴، پنج برگ، ۳/۱۲*۴/۱۵، ۱۳-۱۲ سطر، ۹*۱۵.
1
2
الحمدلله الذی ازاح عن قلوب اولیائه معالجه النفوس و افرج لهم عن سرادقات قلوبهم غیاهب الغفله... و بعد فهذا ما تشوقت الیه همم الرغبین فی معانی الفاظ المنفرجه قصیده الامام العلامه العارف بالله السالک مسالک الخلص بن عبدالله ابیالفضل یوسف بن محمد التوزری الاصل المعروف بابن النحوی علی ما قاله العلامه احمد بن زید البخاری و فی روایه انها لابی عبدالله محمد بن احمد بن ابراهیم الاندلسی القرشی علی ما قاله العلامه تاجالدین السبکی فی طباقاته (کذا؛ طبقاته) شرح یوضح الفاظها... علی و ثیره الایجاز و الاختصار... اشتدی یا ازمه ای اشتدی و هی کل ما یعرض للانسان من الامور الشدیده العسره.
فسدت فسد الجسد کله الاوهی القلب او کما قال الله تعالی نسئال الله و لا نسئل سواه بحق محمد و من اصطفاه ان یجعله خالصا... بمنه و کرمه انه علی ما یشاء قدیر و هذا آخر ما رقمه الشیخ العالم العلامه شیخ الاسلام و المسلمین و مفید الطالبین الشیخ علوان الحموی رحمه الله تعالی.
نوع خط:
تزئینات متن:
تزئینات نسخه:
رکابه نویسی:
نوع کاغذ:
تزئینات جلد:
نسخ.
عناوین و نشانیها شنگرف.
نسخهپردازی عثمانی؛ برگهای ۴۵-۶۶ و ۲۲۰-۲۷۳ جدولکشی شده با شنگرف.
دارد.
فرنگی نخودی آهار مهره.
میشن زیتونی، که به مرور زمان قسمتهای حاشیهای و عطف آن تغییر رنگ داده است، مجدول. قطر: ۴/۵.
1
3
2
در رسالههای گزارشی متن اصلی نوشته شده با قلم شنگرف، یا آن که با خطوطی بر روی عباراتش از شرح متمایز شده است.
۹ برگ اول به خط و کاغذی جدیدتر است.
در برگ ۹ر سه دعا به نقل از صاحب الفردوس و اذکار ساچقلیزاده.
در دو برگ آغازین نسخه فهرست رسالههای مجموعه.
صفحه ۷۹پ برعکس کتابت شده است.
آثار سطراندازی در ورقهای نسخه باقیمانده است.
جزوها ۱۰ برگی.
نشان صحاف در بالای سمت چپ اوراق وسط هر جزو (به صورت خط موربی که با قلم آهنی بر کاغذ کشیده شده و تنها در برابر نور یا با لمس قابل تشخیص است).
در حاشیه تصحیح شده.
بعضی از رسالهها حاشیهنویسی هم دارد.
1
3
در دو برگ آغازین نسخه تملک محمد بن مقداد و فرهاد بن ولیعهد در غره شعبان ۱۳۰۵ق.
خریداری کتابخانه پیش از سال ۱۳۲۰ش.
در دو برگ آغازین نسخه مهر هشت گوش نامنتظم محمد بن مقداد به نقش: «الهی برآور مراد محمد ۱۲۴۱».
شرح مزجی قصیده منفرجه یا الفرج بعد الشده یوسف بن محمد ابن نحوی (۵۱۳ق) است که از کسان دیگری همچون محمد بن احمد بن ابراهیم اندلسی و غزالی نیز دانسته شده است.
نام مولف به یقین مشخص نشده. وی از خود نام نبرده و فقط کاتب در انجام کتاب را به علی بن عطیه حموی، شیخ علوان (۹۳۶ق) نسبت داده اما در فهرست تالیفات او نام چنین کتابی نیست.
از سوی دیگر حاجی خلیفه مولف را عبدالرحمن بن حسن عجمی مقابری (-۵۶۱ق) دانسته که قطعا درست نیست زیرا مولف در جملات آغازین کتاب از تاجالدین سبکی (۷۷۱ق) یاد میکند.
این کتاب اولین تصنیف مولف بوده است. عجالتا نسخه دیگری هم از آن برای مطابقت و بررسی بیشتر نیافتم.
عبارات اصل با خطوط شنگرف بر فرازشان از عبارات شرح متمایز شدهاند.