: کاتب: درویش محمد بن حاج ولی بن حاج رسول طرسوسی برازی حنفی قادری ملقب به قوپرانی از گروه پیجان
، تاریخ کتابت: قرن ۱۲ق.
۱۲پ - ۴۴پ
؛قطع: دو، ۳۳۴، پنج برگ، ۳/۱۲*۴/۱۵، ۱۳-۱۲ سطر، ۹*۱۵.
پایان یافته در دوشنبه ۷ ذیحجه ۹۷۱ق.
1
2
الحمدلله الذی جعل اللیل و النهار خلفه لمن اراد ان یذکر او اراد شکورا و خلق الموت و الحیوه لیبلوکم ایکم احسن عملا... اما بعد فقد روی مسلم فی صحیحه عن تمیم الدار رضی الله عنه ان النبی صلی الله علیه و سلم قال الدین النصیحه.
و علی آلهم و اصحابهم اجمعین و علی الملائکه المقربین انک انت الغفور الرحیم و الجواد الکریم و البر الرحیم ذوا الفصل [ذو الفضل] العظیم.
نوع خط:
تزئینات متن:
تزئینات نسخه:
رکابه نویسی:
نوع کاغذ:
تزئینات جلد:
نسخ.
عناوین و نشانیها شنگرف.
نسخهپردازی عثمانی؛ برگهای ۴۵-۶۶ و ۲۲۰-۲۷۳ جدولکشی شده با شنگرف.
دارد.
فرنگی نخودی آهار مهره.
میشن زیتونی، که به مرور زمان قسمتهای حاشیهای و عطف آن تغییر رنگ داده است، مجدول. قطر: ۴/۵.
1
3
2
نسخه کامل است.
در رسالههای گزارشی متن اصلی نوشته شده با قلم شنگرف، یا آن که با خطوطی بر روی عباراتش از شرح متمایز شده است.
۹ برگ اول به خط و کاغذی جدیدتر است.
در برگ ۹ر سه دعا به نقل از صاحب الفردوس و اذکار ساچقلیزاده.
در دو برگ آغازین نسخه فهرست رسالههای مجموعه.
صفحه ۷۹پ برعکس کتابت شده است.
آثار سطراندازی در ورقهای نسخه باقیمانده است.
جزوها ۱۰ برگی.
نشان صحاف در بالای سمت چپ اوراق وسط هر جزو (به صورت خط موربی که با قلم آهنی بر کاغذ کشیده شده و تنها در برابر نور یا با لمس قابل تشخیص است).
در حاشیه تصحیح شده.
بعضی از رسالهها حاشیهنویسی هم دارد.
1
3
در دو برگ آغازین نسخه تملک محمد بن مقداد و فرهاد بن ولیعهد در غره شعبان ۱۳۰۵ق.
خریداری کتابخانه پیش از سال ۱۳۲۰ش.
در دو برگ آغازین نسخه مهر هشت گوش نامنتظم محمد بن مقداد به نقش: «الهی برآور مراد محمد ۱۲۴۱».
نک: اوراق عتیق، ۱/ ۳۹۷؛ کشف الظنون، ۱/ ۵۹۲؛ دارالکتب قاهره، فواد سید، ۱/ ۲۱۹؛ مجلس، ۲۵/ ۲۱۲ - ۲۱۳؛ دائره المعارف بزرگ اسلامی، ۱۱/ ۷۴۵ - ۷۴۶؛ خدیویه، ۲/ ۷۷ و ۱۵۳؛ موید، ۲/ ۱۰۰ (با تاریخ اشتباه ۱۲۱۲ق برای تالیف کتاب)؛ عکسی دائره المعارف، ۱/ ۱۰۱ - ۱۰۲؛ سلیمانیه، ۲/ ۲۴۴ - ۲۴۵ و ۲۴۶؛ آلوارت، ۳/ ۱۰۶؛ معجم التاریخ التراث الاسلامی، ۴/ ۲۹۸۷.
ماخذ فهرست: جلد ۱/۲۹، صفحه ۱۹۸-۱۹۹.
کتاب کوتاهی در اصول و فروع دین و اخلاق و تصوف بر مبنای آیات، احادیث نبوی و اقوال مشایخ است.
وی در آغاز مینویسد: «فالفنا رساله منطویه علی اصول الدین و فروعه... و کتبناها بالترکیه لیعم نفعها و بینا فی آخرها ما یجب من الوصایا او یستحب و ما هو المسنون او المستحب فی حال الاحتضار و ما یعده و ما ینفع الموتی من الصدقه و قراءه القرآن و الدعاء مما ثبت بخبر او اثر و لقد راینا فی هذا الشان رسائل فیها امور کثیره لم نجد لها اصلا و لا سندا فی کتب معتبره بل وجدنا بعضها مخالفا لما علیه الائمه المجتهدون فاعرضنا عنها و اقتصرنا علی ما له سند مما یوافق اقوال الفقهاء؛ ثم لما رایت اکثر الناس قلوبهم قاسیه... و رایت علاجها اصفاء اقوال الفقهاء الربانیه و الاخبار النبویه المصطفویه بل استماع الایات القرآنیه... و قد ورد الی اشاره ممن لا یساعدنی الا موافقته... ان اکتب رساله فی هذا الشان کتبت هذه الرساله... .
تنظیم شده در ۷ بخش و ۱ خاتمه بدین ترتیب:
- ما یزهد فی الدنیا و یرغب فی الاخری.
- نصایح و مواعظ علی سبیل العموم.
- نصایح لها نوع اختصاص بالمولی المشیر.
- ما یتعلق بذکر الموت.
- ما یلزم من الوصایا او یستحب.
- ما یسن او یستحب فی الاحتضار و ما بعده.
- ما ینفع الموتی مما ورد فیه خبر او اثر.
- خاتمه فی سعه رحمه الله تعالی و سبقها و غلبتها علی غضب الله تعالی.