یادداشتها و اشعاری در سده ۱۳ و ۱۴ق به این مجموعه اضافه شده است.
1
2
آغاز موجود: از آلایش مصون است به مقصد آزادگی میرساند سیر و سلوک در مشرب صوفیان بارگاه احدیت معانی به خود فرو رفتن و از خود بر آمدن تواند بود... ای خرد مرحله پیمای فکر/ قدرت بازوی توانای فکر// مردمک دیده روشن ضمیر/ در فن بینایی هر کار پیر
بوقلمون نیست به سیماب رنگ/ باره خیالم ز شباب و درنگ// هر نفس از جنبش و آرام من/ شحنگی ناله گلخام من
نوع خط:
تزئینات متن:
تزئینات نسخه:
نوع کاغذ:
تزئینات جلد:
نستعلیق.
در بخشهایی از نسخه عناوین شنگرف.
صفحه اول سر لوح مذهب و مرصع با کتیبهای که درون آن با قلم سفیداب در زمینه زرپوش نوشته شده: «بسم الله الرحمن الرحیم/ دیباچه جنگش که گنج سخن است»؛ دو صفحه اول بین سطور طلااندازی دندان موشی شده؛ همه صفحات نسخه جدولکشی شده با زر و لاجورد و مشکی؛ جدولها در دو صفحه اول یک لایه شنگرف رنگ نیز افزون بر دیگر صفحات دارد؛ بیشتر صفحات چلیپا و چهار ستونی؛ بعضی از صفحات نقاشی گل و بوته ساده مشکی دارد (ص ۱۸۰، ۱۸۱، ۱۹۲، ۲۲۳، ۲۳۱، ۲۹۳، ۳۰۸، ۳۰۹، ۳۳۰).
نخودی آهار مهره.
تیماج قهوهای با جدولهای ساده و گرهدار، عطف: چرم. قطر: ۸/۳.
1
برگها و ستونهایی در نسخه سفید مانده است.
یادداشتها و تاریخهایی در مطاوی نسخه به شرح زیر آمده است:
ص۲۴: اشعاری از محمد مومن نصیری به خط خودش.
ص ۶۷: اشعاری از ابوطالب ولد مرحوم غلامحسین املشی به خط خودش.
ص ۱۳۶: یادداشتی ظاهرا مورخ ۱۳۰۲ق که خط خورده است.
ص ۱۶۸: ماده تاریخ فوت مرحوم قاضی سلطان محمود قاضی مشهد مقدس از ملا محمدهاشم در ۱۰۹۴ق.
ص ۱۸۴: اشعار میرزا عنایتالله اصفهانی به خط محمد دیارجانی در ۲۰ صفر ۱۳۲۳ق.
ص ۱۹۱: یک غزل نوشته شده در ۱۱۷۷ق که نام سراینده پاک شده است.
ص ۲۰۹: اشعاری از گلشن به خط ۱۴۲۷ مورخ ۶ ربیع الثانی ۱۳۰۳ق.
ص ۲۱۱: اشعاری از مثنوی به خط عبدالحسین در جمعه ۲۲ جمادی الاول ۱۲۸۵ق لویئیل و از میرزا راضی به خط م ح م د دیارجانی در ۳ صفر ۱۳۲۷ق.
ص ۲۱۲: یک رباعی نوشته شده در ۲۹ جمادی الاول ۱۳۴۳ق.
ص ۲۳۳: اشعاری از سعدی نوشته شده در شب شنبه صفر ۱۳۲۷ق.
ص ۲۳۴: تاریخ وفات کسی در شب چهارشنبه ۲۲ جمادی الثانی ۱۳۲۰ق تخاقوی ئیل ظاهرا به خط قاسم.
ص ۲۴۹: دو بیت حافظ به خط زینالعابدین و جعفر قلی با یادداشت یادگاری عبدالغنی در جمادی الثانی ۱۲۶۷ق.
ص ۲۵۲: تاریخ وفاتی سیاه شده.
ص ۲۵۳: یک بیت یادگاری در ۱۳۲۳ق.
ص ۲۸۲: یک رباعی ظاهرا به خط محمدقاسم نوشته شده در ۲۵ صفر ۱۳۲۸ق تخاقوی ئیل.
ص ۳۵۶: یک بیت شعر به خط عبدالقادر دیارجانی در ۴ ذیحجه ۱۳۲۳ق.
ص ۳۷۹: چند شعر «حسب الفرموده عالی حضرت سیادت و نجابت پناه میرزا ابراهیم».
ص ۳۹۸ و ۳۹۹: دو شعر به خط رحمتالله و خضر قلی و عراقی (؟).
ص ۴۳۲: «تحویل سال فرخنده فال بعد از انقضای نه ساعت شب دوشنبه ۲۲ شهر جمادی الاول ۱۰۶۶ که روز نوروز دوشنبه در عمارت شیروانی قلعه مبارکه لاهیجان».
3
1
آغاز نسخه مهر کتابخانه باقر ترقی به شماره ۶.
تملک محمدابراهیم بن محمدهاشم عاصم حسینی و چند سطر سیاه شده به سیاق.
خریداری از باقر ترقی در تیر ۱۳۴۸ش.
ماخذ فهرست: جلد ۱/۲۹، صفحه ۱۸۸.
نک: منزوی، ۴/ ۳۱۴۱؛ ریو، ۲/ ۸۱۷.
منظومهای است که به اقتفای مخزن الاسرار نظامی سروده شده: خاک نظامی زر این مخزن است/ یا گل خسرو گل این گلشن است// چهره گشا باده جامیست این/ آلت سوزیده جامیست این// یا دهد از مرکز ادوار فیض/ نشاه [نشئه] دور خم سرکار فیض// ختم سخن گر به سخنور بود/ شش جهت از خانه شش در بود (ص ۴۰۷)
با دیباچهای منثور در آغاز.
این عناوین در نسخه ما دیده میشود:
- مبدا پیچیدگی زلف شاهد دلفریب سخن.
- چهره گشایی تصویر معانی توحید از پرده رنگارنگ خیال.
- زمزمهپردازی تار نفس به آهنگ دلنواز مناجات درگاه حضرت وجود مطلق.
- بالیدگی نهال مطالب ارجمند در گلشن آرایی نعت و دور و سرمایه وجود رنگامیزی... (پارگی) آفرینش.
- صافگیری کیفیت باده ناب منقلب که شورش افزای خیره نگاهان دیده تحقیق و انجمن آرای دقیقهشناسی بینش بینان عالم توفیق است.
- توطیه و تمهید... مدحتسرایی پادشاه مملکت آگاهی فنون سخن طرازی خلدالله ملکه و سلطانه.
- اسباب تالیف قلوب افراد انواع سخن پیرایگی.
- شاخ و برگ شناسای حضرت سخن که نودمیده چمن آرای میان و نورس گشته بار شکوفه بوستان دل دوستان است.