؛یک، ۵۱۴، یک برگ، ۱/۱۶*۸/۲۷، سطور و اندازهها مختلف.
1
2
به نام آنک دلها را در آغاز/ به نام اوست حسن مطلع راز// حکیمی کو جهان را عقل و جان داد/ ز حکم دل بدنها را روان داد
چو فیض حسن تست این داده دل/ قبول [مقبلان را دار قابل]// پی این روضه بستان عالم/ چو تاریخ تمامش دار خرم
مولف ناشناخته است.
نوع خط:
تزئینات متن:
تزئینات نسخه:
رکابه نویسی:
نوع کاغذ:
تزئینات جلد:
نستعلیق و شکسته، به چندین خط.
در بیشتر بخشها عناوین و نشانیها شنگرف.
بعضی از بخشها چلیپا و بیشتر آنها معمولی.
دارد.
نخودی آهار مهره.
میشن قهوهای ضربی با ترنج و سر ترنج و جدول، فرسوده، عطف و سجاف چرم قهوهای تیره. قطر: ۳/۴.
1
1
2
1
1
مطالب در متن و حاشیه نوشته شده.
در لابهلا و حاشیه بعضی از صفحات یادداشتی بدین صورت: «علی الله محمد سنه ۱۱۸۸ صاحب» که از بالا به پایین این کلمات نوشته شده است (ص۵۶).
در حاشیه برگهای ۱۲۷ و ۱۳۰ و ۱۳۱ نقش مهری لاستیکی که سیاه شده است.
این یادداشت: «در شب اول تابستان که اول سرطان بود بر کوه شمران برف بسیار بارید و این عجیب است با شانزده روز از عید گذشته در سنه ۱۲۶۳. و سه سال از فوت نادر شاه در بلده دارالارشاد اردبیل و مشکین که دو ماه و هفت روز از عید نوروز فیروز منفصل شده برف بارید و تمامی مال و دوان ایل شاهسون و ... از بین رفت (تاریخ این نوشته و نام کاتب آن بر اثر صحافی و پارگی نسخه از بین رفته). دکتر نصیرالحکماء در حاشیه این مطلب را غلط دانسته است (ص۳۰۳).
سه یادداشت درباره قیمت ارزاق و سختی معیشت در عهد دولت محمدشاه قاجار در ۱۰ جمیدی الثانی ۱۲۶۳ق و سال ۱۳۳۱ق از دکتر نصیرالحکماء و سال ۱۳۸۹ق از هدایت ارشادی کتابفروش (ص۳۶۶).
3
3
3
3
3
3
1
در لابهلا و حاشیه بعضی از برگها مهر بیضوی برنجی به نقش: «دارد امید شفاعت ز محمدباقر» که تاریخ آن خوانده نمیشود (ص۱۳۷).
مهر بیضوی برنجی به نقش: «عبده اقاسی» (در صفحه ۱۹۷ پنج بار این مهر کوفته شده است).
مهر برنجی بیضوی به نقش: «غلامعلی ۱۲۱»، و مهر چهار گوش به نقش: «العبد المذنب رحمتالله الحسینی» با تاریخی که احتمالا ۱۱۷۲ باشد (ص۱۹۸).
مهر چهار گوش برنجی به نقش: «یا محمد ادرکنی ۱۲۷» (ص۱۹۸ و ۱۹۹)
سه مهر برنجی بدین ترتیب: «دو مهر مستطیل به نقشهای: «یا امام حسین» و «زین العابدین...» و مهر بیضوی: «عبده حسین بن زینالعابدین ۱۲۸۰» (ص۲۰۱).
مهر بیضوی برنجی به نقش: «عبده میرعلی» (ص۵۰۰).
خریداری از هدایت ارشادی در آذر ۱۳۴۸ش.
ماخذ فهرست: جلد ۱/۲۹، صفحه ۱۲۸.
نک: منزوی، ج ۴، ص ۲۷۷۲؛ توپقاپوسرای فارسی، ص ۲۲۹ (با انتساب به فتاحی)؛ دانشگاه تهران، ج ۱۵، ص ۴۱۲۷.
به جز حسن و دل رضی تبریزی و فضولی و فتاحی که نسخههایی از آنها در این فهرست معرفی شد.
در فهرست توپقاپوسرای و شیرانی لاهور، ج ۲، ص ۲۱۲ این منظومه از فتاحی دانسته شده که دلیل آنها میباید ابیات پایانی منثوی باشد:
سخن دارد ز جان سرچشمه نوش/ سخن جان دارد از من کن سخن گوش// سخن از فتح فتاحی فتوحیست/ که هر بابی ازو مفتاح رو چیست// ز هر در مثنوی بسیار گفتند/ در مدح و غزل بسیار سفتند// ز بحر نظم کس را در زمانه/ به کف نامد چنین دری یگانه// نیابی در حقیقی و مجازی/ چنین نوباوه در عشق بازی (ص۳۶۵)
اما از این ابیات بر میآید که شاعر حسن و دل فتاحی نیشابوری (۸۵۲ق) را در این مثنوی به نظم کشیده است. با مقایسه هر دو کتاب هم این امر برای من مسجل شد.