: کاتب: سید محمد طباطبایی طبیب یزدی در دارالخلافه طهران
، تاریخ کتابت: شب پنجشنبه ۲۹ جمادی الثانی ۱۲۸۵ق.
۱۲۲پ - ۱۳۱پ
؛۲۸۷ برگ، ۲۲*۳/۳۵، سطور و اندازهها مختلف.
در دائرهالمعارف بزرگ احتمال داده شده کتاب در خلال نخستین سفر مشرق ابن سعید میان سالهای ۶۴۷ و ۶۵۱ق تالیف شده باشد اما بروکلمان زمان نگارش نیمه نخست کتاب را ۲۳ ذیحجه ۶۴۰ تا اول محرم ۶۴۱ق میداند. تقدیم شده به موسی بن یغمور جمالالدین امیر (۶۶۳ق) در قاهره.
1
2
3
بسمله و صلی الله علی محمد و آله و صحبه و سلم. قال رئیس الادباء و عمید الفضلاء نورالدین ابوالحسن علی بن الوزیر العالم ابی عمران بن محمد بن عبدالملک بن سعید بن خلف بن سعید... اما بعد حمدالله الذی شرف الانسان علی سایر الحیوان بنطق اللسان ثم جعل اشرف بنی آدم من ارتقت درجته فی ذلک و تلاعب باطراف الکلام.
و قوله فی فرس اصفر اغر اکحل الحلیه: عجبت له و هو الاصیل بعرفه/ ظلام وبین الناظرین صباح.
تمت رساله المطربات و المرقصات بید اقل السادات سید محمد الطباطبایی الطبیب الیزدی فی لیله الخمیس التاسع و العشرون من شهر جمیدی الثانیه ۱۲۸۵.
تزئینات متن:
رکابه نویسی:
تزئینات جلد:
نوع کاغذ:
عناوین و نشانیها شنگرف.
دارد.
میشن قهوهای مجدول. قطر: ۳/۴.
فرنگی نخودی آهار مهره.
1
1
1
1
1
1
صفحه آغازین مجموعه فهرست رسائل نسخه و اسامی قتله الائمه و چند فایده کوتاه.
بعضی از بخشها چلیپا.
آثار سطراندازی در ورقهای سفید به وضوح دیده میشود.
جزوها ۸ برگی.
در ابتدا با قلم شنگرف نوشتهاند: «کتاب المرقص و المطرب تالیف الشیخ الفاضل نورالدین علی بن سعید الاندلسی عفی الله عنی و عنه آمین.
بخشی از وسط رساله نانویس مانده است (برگ ۱۲۴ر - ۱۲۵ر)
1
خریداری از ورثه خلخالی در خرداد ۱۳۲۹ش.
ماخذ فهرست: جلد ۱/۲۹، صفحه ۶۰-۶۱.
نک: دائرهالمعارف بزرگ اسلامی، ج ۳، ص ۶۸۵-۶۹۲؛ بروکلمان، ج ۶، ص ۹۸-۹۹؛ کشف الظنون، ج ۲، ص ۱۶۵۸؛ معجم المطبوعات سرکیس، ج ۱، ص ۱۱۸؛ نشریه نسخههای خطی، ج ۲، ص ۱۱۶؛ دانشگاه تهران، ج ۱۰، ص ۱۵۰۹-۱۵۱۰؛ مجلس، ج ۱۷، ص ۲۰۲-۲۰۳؛ ملک، ج ۵، ص ۸۶ و ۴۰۸-۴۰۹؛ بانکیپور، ج ۲۳، ص ۱۰۱-۱۰۲؛ آلوارت، ج ۶، ص ۳۵۸-۳۵۹.
نمونههایی از سرودههای ۱۵۰ شاعر اندلس و مغرب در آوازخوانی است که به عنوان مدخلی بر دو کتاب بزرگ او در این موضوع (المغرب فی حلی المغرب و المشرق) و مقدمه کتاب بزرگش جامع المرقصات و المطربات پرداخته شده است. شامل ۵ بخش: المرقص، المطرب، المقبول، المسموع و المتروک.
وی درباره روش کارش مینویسد: «و رتبته علی الاعصار ترتیب الفرائد فی العقود و مزجت المرقصات بالمطربات فیه مزج الحمره بالبیاض فی الخدود و فضلت ما بین فضلاء الشرق و فضلاء الغرب کما فصل بین الجمعین حکم الطعن و الضرب و لم اتعرض للکلام علی التنقیص و الترجیح و لا تصرفت فی طریقی التنقیح و التلمیح.