امروز جرایدی بطهران خواندم/ کز نشر فضائحش بحیرت ماندم/ چندان ز امید خوشی نومید شدم/ کز دولت و ملت همه دست افشاندم.
این شعر که چون قصیدهای میباشد/ بنیوش که چون عصیدهای میباشد/ جمهوری ما ز بعد مشروطه خام/ چون میوه نا رسیدهای میباشد.
غیر از ملوکالکلام میرزا یوسف لاهیجی و میرزا تقی علیآبادی صاحب دیوان رسائل فتحعلی شاه، عبدعلی بن ناصر الحویزی و معروف به ابن رحمه.
با توجه به آنچه در توضیح کلمات متن در حاشیه دیده میشود و نیز باتوجه به اصلاحات و اضافاتی که در ابیات این منظومه دیده میشود، باید نسخه به خط خود مولف باشد.
نوع خط:
رنگ مرکب:
تزئینات جلد:
نستعلیق تحریری.
مشکی.
چرم یشمی رنگ با کمند زر.
1
نسخه سالم و کامل است.
ماخذ فهرست: جلد ۱/ ۴۷، صفحه ۹۳-۹۴.
مجموعه ۱۶۰ ریاعی در مسائل سیاسی و اجتماعی اواخر قاجار و اوایل پهلوی به ویژه مقوله مجلس و امر تقنین تا حدود سال ۱۳۲۰. نام این مجموعه رباعیها در آغاز آن و برگرفته از ضربالمثلی به همین مضمون چنین درج شده است: نهادیم شایان این نامه نام/ الکلام ملوک ملوکالکلام. سراینده این رباعیها را در آخرین رباعی ادامه هم و همچون قصیدهای خوانده که با هم ارتباط طولی دارند.