؛ انتخاب و تدوین از: محمدعلی بن محمدصالح مدرس تبریزی، ملقب به ایاز
: کاتب: علی بن محمدصالح مدرس تبریزی متخلص به ایاز
، تاریخ کتابت: شعبان ۱۲۵۵ق (پایان نسخه در ۲ جمادی الاول ۱۲۵۴ق).
ص ۹۲-۱۳۵
؛۱۱*۱۷/۵سم. ۱۳۶ص. ۱۲ و ۱۶ و ۲۰س.
1
2
بسمله، منت و سپاس بیقیاس خدای را که بنی نوع بشر به فصاحت و بلاغت از موجودات... ای خوشا آغاز غم پرداز عشق/ ای خوشا انجام به ز آغاز عشق
پیاله میکشم و این عجب که گیرد دست/ باین گنه که یکی تکیهای کرد بر کرمش
نوع خط:
تزئینات جلد:
شکسته نستعلیق.
تیماج مشکی ضربی گرهدار ترنج و سر ترنجدار.
2
1
دارای حواشی که سال ۱۲۵۶ق پایان یافته.
در صفحه ۱۹ کتب بنده درگاه که در نزد بندگان خدا امانت است ثبت شده و بعضی را نوشته که نزد کیست در سال ۱۲۸۳ق و در صفحه ۲۱ تفصیل کتابهای بنده به موهبت واهب العطایا در سال ۱۲۷۳ق.
ماخذ فهرست: جلد ۴۵، صفحه ۲۴۰-۲۴۱.
متفرقات:
الف. صورت لغات مشکله دیوان ناصرخسرو علوی (ص ۲۶-۳۲)
ب. صورت کتب محمد بن عبدالله نوری (ص ۳۳)
ج. دو غزلی از نور علیشاه (ص ۳۴-۳۵)، با مطلع: سر پا برهنگان که دم از کبریا زنند/ مردانه پای بر سر کبر و ریا زنند و نیز: من در تاج خسروان آن لؤلؤی لالاستم/ در قعر بحر بیکران آن گوهر یکتا ستم
د. صورت کتب امانتی کاتب مجموعه (ایاز) که به دیگران داده است (ص ۳۷-۴۰)
ه. تفصیل و صورت کتابهای کاتب مجموعه (ایاز) (ص ۴۱-۴۹)
و. لغات مغولی تاریخ وصاف الحضره (ص ۵۰-۵۳)
ز. [لغتنامه مشکل] که گویا لغات مشکل کتابی را توضیح میدهد، اما نام کتاب را ننوشته است (ص ۶۰-۸۳)