عنوان
پدید آورنده
موضوع
رده
کتابخانه
محل استقرار
IR
۱۰-۱۹۳۱۸
فارسی
خسرو و شیرین نامی
[نسخه خطی]
/ از: میرزا محمدصادق موسوی متخلص به نامی.
احمد حسینی انجو شیرازی.
۱۲۳۹ق.
ربعی بزرگ. ۱۳/۵*۲۰سم. ۹۶گ. صفحه‌ای ۲۰ بیت در متن و حاشیه.
بنا به خواسته میرزا محمدعلی مستوفی و سر رشته دار فارس.
1
بنام آنکه در عنوان نامه/ بود نامش نخستین نقش خامه
مولف از شعرا و منشیان کریم خان زند بوده، دو نفر از معاصرین او (آذر در آتشکده ص ۴۲۹ چاپی و مفتون در نگارستان دارا مولفه در ۱۲۴۱ق.) وی را نام برده‌اند. آقای سعید نفیسی در مقدمه تاریخ گیتی گشا تالیف نامی، از نگارستان دارا دو مثنوی درج گهر و یوسف و زلیخا را به نامی نسبت داده‌اند. آقای سعید نفیسی معتقدند که خود وی تمام مثنوی‌های نام برده را نامه نامی نام نهاده است.
نوع خط:
تزئینات نسخه:
نوع کاغذ:
تزئینات جلد:
شکسته خیلی خوب.
یک سرلوح ظریفی دارد. اطراف دو صفحه اول نسخه و میان سطرهای آن تذهیب و میناکاری و طلا اندازی شده، برگ‌ها مجدول به طلا و لاجورد می‌باشد و در متن و حاشیه نوشته است.
بخارائی.
میشن ضربی.
ماخذ فهرست: مجلد دوم، صفحه ۱۴۴۹-۱۴۵۰.
برای نشان دادن سبک و قریحه نامی و معرفی مثنوی خسرو شیرین وی چند بیت زیرین را از مقدمه این مثنوی (ص ۱۳ و ۱۴) در اینجا می‌آوریم:
مرا در کوکب سالار کشور/ خدیو ظلم سوز عدل گستر
وکیل قائم آل محمد/ که دور دولتش بادا مخلد
گذر افتاد سوی ملک شیراز/ چه شیراز آنکه بر جنت کند ناز
مبارک منزلی از چشم بد دور/ بهشتی جایگاه جلوه حور
هنرور حاج آقاسی که ایام/ نماید فخر چون او را برد نام
در این کشور بر او جا گرفتم/ بقرب لطف او ماوی گرفتم
ببحر ژرف طبعم چون نظر کرد/ دهان از این حکایت پر درر کرد
که بحر عالیت بحریست مواج/ در او پنهان گهرها در خور تاج
بفرمایش گشادم در ازین گنج/ شدم از کلک این معنی گهر سنج
اگر چه این بود نظم نخستم/ ورق از نظم‌های عشق شستم
بعرف شاعران شخصی ازین پیش/ نهاده گر چه نامی نام بر خویش
بملک نظم نام آور نبود است/ عبث بر خویشتن تهمت نمود است
چو من شاهی این کشور گرفتم/ بعنف این نام را زو گرفتم
بمن می‌زیبد این نام گرامی/ که هستم من به ملک نظم نامی
این مثنوی در ح ۳۷۰۰ بیت می‌باشد.
۹۱۹
ایران
کتابخانه٬ موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی
MF
87856
a
Y
