عنوان

تذکره کاظم

IR

۱۰-۱۹۲۹۷

فارسی

تذکره کاظم

[نسخه خطی]

۱۲۸۶ و ۱۲۸۷ق.

خشتی باریک. ۱۴/۵*۲۲سم. ۳۰۷گ. ۱۷س.

از مندرجات ص ۱۹۷-۱۹۹ آن معلوم می‌شود که مولف معاصر رضاقلی خان هدایت بوده و از او نام برده و گوید دیوان منوچهری دامغانی را او در شیراز پیدا کرده و در ۱۲۶۰ق. منتشر نمود. در ص ۱۱۹ نویسنده نسخه خود را کاظم و تاریخ نگارش را ربیع الثانی سال ۱۲۸۶ق. معین نموده و در حاشیه ص ۱۱۹ و ۲۶۰ تاریخ نگارش را در زنجان در ماه جمادی الثانی (کذا) در ۱۲۸۷ق. تعیین و در حاشیه ص ۵۵۲ تاریخ نگارش جمادی الاول (کذا) سال ۱۲۸۷ق. ثبت گردیده و تمام نسخه به خط کاظم می‌باشد. در مآخذی که در دست این نگارنده می‌باشد کاظم نامی که شاعر یا مولف تذکره‌ای باشد یافت نشد، جز در مقدمه بیان محمود که گوید: «کاظم اصلش از قصبه توسرکان است و مقبول سخن وران» بنابر این و تایید تاریخ‌های مختلف نسخه و نزدیک بودن زمان نویسنده با این کاظم احتمال قوی می‌دهم که هر دو یکی باشند. تمام نسخه در ح ۱۰۰۰۰ بیت نظم و نثر در شرح حال و منتخب اشعار این شاعران است: انوری، خاقانی، ازرقی (در ص ۱۸۵ و ۱۸۶ به شرح حال ازرقی پرداخته ولی جای انتخاب اشعار او را سفید گذارده و جز دو بیت او که در ضمن شرح حال آورده شده در این تذکره اثری از او نیست). عنصری (در صحافی اشعار عنصری دو بخش گردیده ۱۸۹-۱۹۶ و ۳۲۵-۳۴۸) منوچهری، رودکی، مسعود سعد سلمان، غضائری، ابوالفرج رونی، سوزنی، فرخی، قطران، معزی، ابو حنیفه اسکافی، ظهیر فاریابی، عمعق بخارائی، عسجدی، رشید وطواط، عبدالواسع جبلی، کمال الدین اسماعیل، لامعی جرجانی، ادیب صابر، دقیقی، سلمان ساوجی، عایشه سمرقندی، عصمت دختر قاضی سمرقند، عفتی اسفراینی لاله خاتون حاکم کرمان، مطربه، مهری، هستی، نور جهان بیگم و زینبی هاتف و صباحی و در آخر حکیم سنایی و صفحه را تمام نکرده.

(در ص ۱۱۹ و حاشیه ص ۱۱۹ و ۲۶۰ تصریح شده) و نویسنده آن کاظم مولف آن است (مندرجات صفحات نام برده موید است).

رنگ مرکب:

نوع کاغذ:

تزئینات جلد:

شرح حال شعرا با جوهر قرمز نگارش یافته.

فرنگی.

تیماجی.

1

2

3

صفحه آخر ناتمام مانده.

در حاشیه معانی برخی از واژه‌ها از برهان قاطع و دیگر فرهنگ‌ها نگاشته شده و اشاره به مقابله شدن دارد.

برخی از برگ‌ها در صحافی جابه‌جا شده و به نام مجموعه اشعار در دفاتر ثبت شده است.

ماخذ فهرست: مجلد دوم، صفحه ۱۴۳۴-۱۴۳۵.

نسخه‌ای که در ذیل خصوصیات آن معرفی می‌گردد، تذکره‌ای از شعرای متاخر و متقدم ایران است و گذشته از انتخابی از اشعار آنها مختصری از حالات و ممدوحین و مقام شاعر پیش از اشعار او نگارش یافته.

ایران

کتابخانه٬ موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی

MF

87856

a

Y