تیماج تریاکی داغ کرده بیمقوا که پشت آن ماشی رنگ است.
ماخذ فهرست: مجلد چهارم، صفحه ۲۹۴۲.
مولف در مقدمه گوید:
این فقیر نیز کتابی به لغت عربی مشتمل بر تحقیق طهارت قلبی و ذکر صفات حمیده و انسانی به سمط تحریر کشیده و به قدر امکان در جمع و تالیف آن کوشیده و در این ولا که حقیر به مساعدت طالع بلند و معاضدت اقبال ارجمند به شرف بساط بوسی اعلی مجلس بهشت آیین خاقان زمان شاه سلطان حسین الموسوی الحسینی الصفوی... رسیده به این موهبت عظمی مشرف گردید کتاب مذکور را به رسم پیشکش به نظر خورشیدوش ایستادگان بزم حضور و باریافتگان محضر جلالت میسور نواب اشرف اقدس همایون اعلی رسانید و چون کتاب مذکور به لغت عربی سمت ترتیب و تنظیم یافته است مدارک جمعی که اطفال ناطقه ایشان از پستان آن لغت شیر تعلیم ننوشیده از رسیده به شاخسار درک آن کوتاه بوده شاهد مراد بدون آن که موضوع آن کتاب به لغت فارسی که فهمش اعم و نفعش اتم است مفسر و مترجم گردد در آغوش خواهش در نمیآمد به فرمان ذام الاذغان ایستادگان پایه سریر اعلی مامور گردید که الفاظ آن کتاب را تغییر لباس نموده نقاب احتجاب از چهره زیبای ابکار فرایدش بردارد و خلاصه موضوع آن را که اخلاق و آداب است به لغت فارسی تقریبا لا لافهام به جلوه ظهور درآرد... به اخلاق سلطانی آن را موسوم ساخت.
از این قرار این کتاب خلاصهای است که مولف از کتاب دیگری که به زبان تازی نوشته ترجمه کرده است و به فرمان شاه سلطان حسین صوی (۱۱۰۵-۱۱۳۵ق.) در آغاز قرن ۱۲ق به پایان رسانده است.
کتاب شامل یک مقدمه و شانزده باب و یک خاتمه است و هرچند قسمت را به چند نمایش تقسیم کرده و در ضمن مطالب به اشعاری استشهاد کرده که ظاهرا از مولف است.