بعد از تیمن به صحیحتر لغاتی که بلغای میادین فرس قدیم...
سعادت تا ابد باشد بکامش.
مولف ظاهرا از ادبای عثمانی بوده و نام خود را چنین یاد کرده است:
ندارد از جهان جز بینصیبی / غریب دردکش مسکین ادیبی
و در مقدمه تصریح میکند که آن را به نام یک تن از اعیان تالیف کرده که او را به لقب «حضرت افندی» میخواند و درباره او سروده است:
به دفتردار در دانش امیری / سلیمان جهانبان را وزیری
ادیبی روز و شب گوید دعایت / همیشه ورد او مدح و ثنایت
نوع خط:
تزئینات متن:
تزئینات نسخه:
تزئینات نسخه:
نوع کاغذ:
تزئینات جلد:
نستعلیق متوسط.
عناوین به همان خط سرخی نوشته شده.
صحیفه اول تذهیب متوسطی از طلا و لاجورد دارد و در ترنج وسط آن با سفیداب بسمله نوشته شده و در صحیفه ۴ پس از مقدمه نیز تذهیب دیگری از طلا و لاجورد هست و صحایف ۱و ۴ جدول ۴ خطی از طلا و مرکب دارد.
خط و کاغذ و تذهیب و جلد: معمول قرن ۱۰ق. خاک عثمانی.
سفید و شکری آهار مهرهدار ساخت عثمانی.
تیماج تریاکی ضربی.
ماخذ فهرست: مجلد چهارم، صفحه ۲۹۲۷-۲۹۲۸.
در این کتاب لغات را به ترتیب حرف آخر آورده و برای بیشتر از لغات شواهدی از شعرای متقدمین ذکر کرده و پیداست که آن را از روی کتابهای دیگر از آن جمله فرهنگ اسدی ترتیب داده است و چنانکه از خط و کاغذ پیداست نسخه در قرن ۱۰ق. در خاک عثمانی نوشته شده و شاید مقارن تالیف کتاب باشد.