عنوان

گفتاری از احمد غزالی

IR

۱۰-۳۰۹۸۰

فارسی

گفتاری از احمد غزالی

[نسخه خطی]

۱۱۰۲ق.

ص ۴۲۵-۴۲۶.

بیاض رقعی. ۳/۵*۸*۱۸سم. ۵۳۹ص. سطور: گوناگون.

1

2

مردی را سر در عالم داده‌اند اگر سیر خورد مست است و اگر گرسنه است دیوان و اگر خفته است مردار است و اگر بیدار است متحیر... .

آرند یکی و دیگری بربایند/ بر هیچ کس این راز همی نگشایند

ما را ز قضا جز اینقدر ننمایند/ پیمانه تویی باده بتو پیمایند

در ذیل این نوشته چند رباعی از گنجعلی دیلمی دیده میشود.

نوع خط:

نوع کاغذ:

تزئینات جلد:

نستعلیق و نسخ، محقق، تعلیق.

اصفهانی.

تیماجی سبز.

1

این نسخه به خط ها و قلم‌ها مختلف در سال‌های مختلف از جمله خط حکیم مومن و محمدباقر طبیب تنکابنی این دفتر نخست در دست رضا قلی هدایت و سپس در دست معتمدالدوله عبدالعلی متخلص به عبدی پسر فرهاد میرزا بوده و یادداشت‌های هر دو در دفتر دیده می‌شود. در ص ۵۳۷ مرحوم رضا قلی خان هدایت به خط خود نوشته است، «هو الله تعالی این بیاض که فی المثل برجیست پر اختر حکمت و درجی پر گوهر معرفت فقیر الراجی لعنایت رضا قلی المتخلص بهدایت در ری خریداری نموده. ۱۲۵۸» و سپس در ص ۵۳۹ پس از چند بیت از الهی که ظاهرا به خط خود او است و در صدر آن نوشته: «الهی عفی عنه» باز مرحوم هدایت به خط خود نوشته است: «این کراس بیاض را که مطالعه مطالع شموص مطالب و مقاصد نکات حکمت آیاتش دیده دل را ضیا دهد و سویدای قلب از سوداش سلب شود و غالبا رسالتش بخط مرحوم حکیم مومن تنکابنی صاحب تحفه است و بعضی را بصوابدید وی نگاشته‌اند...».

ماخذ فهرست: مجلد پنجم، صفحه ۴۳۱۱.

رساله الفقر

498457

ایران

کتابخانه٬ موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی

20130709

01-13588.pdf

MF

87856

a

Y