الحمد لله الذی اختار لنفسه احسن الاسماء... و بعد فیقول سمی مولانا القائم المهدی و عبده المخلص الولی محمد بن الحسن بن علی بن محمد الحر العاملی... .
... و قد اوردنا فیها مافیه بل بعضه کفایه... و فرغ منها فی العشر الاوسط من ذی الحجه سنه ۱۰۷۷ و الحمد لله وحده و صلی الله علی محمد و آله.
نوع خط:
تزئینات متن:
نوع کاغذ:
تزئینات جلد:
شکسته نستعلیق.
عنوانها بیشتر به شنگرف و کلمات و سطور متناوب و پیوسته است.
اصفهانی نخودی رنگ.
تیماجی قهوهای رنگ.
1
شامل ۸ رساله از شیخ حر عاملی و شیخ علی کرکی. کاتب در ذیل همه رسالهها به تاریخ (۱۱۱۱ق.) را تکرار و در پایان دفتر نام خود را نیز رقم کرده است.
ماخذ فهرست: مجلد پنجم، صفحه ۴۱۵۶-۴۱۵۹.
نک: ذریعه، ۱۸؛ امل الآمل ذیل ترجمه مولف.
این رساله در حکم بر زبان راندن نام اماک دوازدهم شیعه (ع) در عصر غیبت و رد بر رساله یکی از معاصران که در اثبات تحریم تسمیه مطلقا بدون فرق بین حال ضرورت دهند. مولف در دیباچه گوید: «در این رزوها رسالهای بدستم افتاد از یکی از اجلاء سادات که عصر او نزدیک است به عصر ما، درباره اثبات تحریم تسمیه صاحب الزمان (ع) در مجالس مطلقا بدون وی در شگفت شدم زیرا که این سخن مخالف صریح اخبار شیعه و سیرت علماء و اساتید ماست از این رو بر خود فرض شمردم که احادیث صریحه در امر به یاد کردن نام امام دوازدهم (ع) را در این رساله گرد آوردم هر چند اکنون همه مدارک و کتابهای مورد نیاز را در دسترس ندارم، اما همین احادیثی را که در این رساله گردآوردهام کفایت میکند. نخست احادیث جوار و شیوه استدلال را یاد میکنم، آنگاه ادله و احادیث منع تسمیه را که سید مذکور در رساله خود یاد کرده نقل میکنم و بتاویل آنها میپردازیم و پس از آن سخنان خود او را نقل کرده و پاسخ میگویم».
این رساله نیز مانند بسیاری از آثار شیخ حر دارای ۱۲ فصل است و در ۱۰۷۷ق. آن را به پایان رسانیده.