مصنف میگوید المرفوعات یعنی اسمهائيکه این صفت داشتهاند مرفوع میباشند. شارح میگوید که مرفوعات جمع مرفوعی است نه جمع مرفوعه چنانکه مضروبات جمع مضروبه است... .
... یعنی مثل مفعول دوم باب علت و مفعول سیم باب اعلمت است در اینکه جایز نمیشد واقع شوند موقع فاعل پس این مفعول.
مولف هنگامی که شرح جامی (الفواید الضیائیه) را میآموخت این ترجمه پرداخته این بخش از آغاز مرفوعات تا بخشی از «مفعول معه» است. ترجمه عوامل از مایه عباسقلی سپهر و از دخترش طلعهالسلطنه در بخش نخست این فهرست یاد شده.
نوع خط:
نوع کاغذ:
تزئینات جلد:
نسخ.
فرنگی.
تیماج یشمی یکلا.
1
۱. پشت برگ نخستین: «هو الباقی. در ایامی که شرح جامی را میخواندم تمام آنرا ترجمه کردم، موجود است این چند جزو را که بیخیال خود و عالم طفولیت لازم میداشتم، کاتب، خوش خط، خوب بنویسد بمرحوم میرزا هاشم ولد مرحوم میرزا عبدالباقی کاشانی دادم نوشت، محض یادگار او ضبط کردم، تحریرا فی شهر جمادی الثانیه سنه ۱۲۹۶ حرره الحقیر الجانی عباسقلی بن لسان الملک کاشانی».
۲. در کنار برگ دوم نوشته: «خط میرزا هاشم پسر میرزا عبدالباقی مرحوم است کاشانی بود و میرزا عبدالباقی از آدمهای خوب روزگار و نزد مرحوم محمدحسین خان ملک الشعراء ولد مرحوم فتحعلی خان ملک الشعراء کاشانی بود و میرزا هاشم مدتها درس فارسی باین بنده میداد و بعد از آن این چند جزو را که بنده در ترجمه و شرح جامی نوشته بخط نوشت و مدتی است در طهران مرحوم شده است».
در گوشه و کنار نسخه یادداشتهایی است از سپهر که برخی از آنها یاد گردید.