این نسخه چهار سال پس از درگذشت علامه ( -۷۲۶ق.) و ۳۱ یا ۵۴ سال پس از تاریخ تالیف (۶۷۶ یا ۶۹۹) نوشته شده است.
1
2
بسمله الحمد لله حق حمده و الصلوه علی خیر خلقه محمد و آله الطاهرین و سلم تسلیما کثیرا لولم یکن کل متحیز مسبوقا بالعدم لکان مالم یکن مسبوقا بالعدم حاصلا فی حیز قبل کونه حاصلا فی حیز آخر... .
... و لا یخل بالواجب بعدم الداعی الیهما... و الله تعالی لا یفعل القبیح و لا یخل بالوجب و انما قلنا انه... من یدعوه الداعی لا یخلوا ما ان یکون له... الفعل او لا یکون من وجوه و الثانی.
ظاهرا رقم کاتب نزدیک به زوال بوده و لذا آن را با مرکب سیاه ظاهر کردهاند رقم کاتب چنین است: «هرکس که این بخواند و ما را دعا کند اصغر عباد الله برهان بن حسین بن محمد المحمود الفقیر و قمی؟ حامدا لله و مصلیا علی نبیه».
این بیت نیز بر کنار رقم کاتب نوشته شده: هرکس که این بخواند و ما را دعا کند/ یا رب عفو کنش بقیامت همه گناه
نوع خط:
نوع کاغذ:
تزئینات جلد:
نسخ کهنه.
پنبهای سفید کهنه.
تیماج مشکی رنگ.
1
2
پس از برگ چهارم دفتر دو برگ نونویس شده. در میان ش ۱ و ۲ دفتر ۳ صفحه یادداشت از احادیث و اخبار فارسی و عربی نوشته شده است.
در میان دو برگ به قطع کوچکتر از کتاب که بخشی از حاشیه ارشاد بر آن نوشته شده به دفتر الصاق کردهاند نخستین شماره دفتر حاشیههای زیادی دارد که بخشی از آنها فارسی است و اینک نمونهای از این حواشی فارسی آورده میشود:
(قول ما اتباع یعنی از خانه خریدن بلند ان را به حال ذی را جایز نیست که بلندتر از مسلمان باشد).
(قوله بالطرق فی غیر الاستراق. یعنی کوفتن و منع کردن راه بغیر است. ).
(قوله بدء بالاول. ابتدا کند آن کس که اول زمین گرفته است).
1
بر پشت نخستین برگ دفتر نام کتاب و مولف آمده سپس تملک عبدالله بن الحاجی محمدرضا بن آغا محمدباقر و مهر بیضی تملک مالک دیگری به نام عبدالله الحسینی نقش شده است.
ماخذ فهرست: مجلد پنجم، صفحه ۳۸۹۵.
بخش (ناقص) نخستین رسالهای است که در آن از مسبوقیت تحیز به عدم یا به وجود سخن رفته است و در آن به شیوه متکلمان اثبات مسبوقیت تحیز به عدم آمده است.