بقاء النفس (رساله فی...) = بقاء النفس بعد فناء الجسد = رساله در بقاء نفس انسانی
[نسخه خطی]
/ از: خواجه نصیرالدین طوسی.
ص ۱۴۰-۱۴۴.
رقعی. ۱۲*۱۹سم. ۱۷۹ص. ۲۰س.
مولف این رساله را به درخواست مویدالدین عرضی (از همکاران خواجه در رصد مراغه) که او را قدوه المهندسین خوانده) نوشته است.
1
2
رسم المولی الفاضل مویدالدوله و الدین قدوه المهندسین... ان اکتب مما افاده المحققون فی بقاء النفس الانسانیه. و بدات بمقدمات یبتنی علیها المطلوب. فاقول الموجودات ینقسم الی ماله وضع... .
... فهذا ما حضرنی فی الوقت مع اشتغال القلب مما استفدته من کلام العلماء فی هذا الباب و الله اعلم بحقیقه الحال.
رسالههای موجود در دفتر که با قلم نستعلیق است (جز عبارات تازی) نیز از همین ق ۱۱ق. است اما در ذیل هیچیک از آنها رقم کاتب دیده نمیشود و رساله اخیر دفتر نیز ناقص است.
نوع خط:
تزئینات متن:
نوع کاغذ:
تزئینات جلد:
شکسته نستعلیق.
عناوین و عبارات- یا اشعار تازی در سراسر دفتر شنگرف است و به نظر میرسد از یک نویسنده است اما با دو قلم تمام صفحات دارای جداول سه خطی با قلم مشکی و قرمز و منطقه به قلم قرمز است.
اصفهانی.
تیماجی مهر قرمز رنگ.
1
این دفتر در دست شاهزاده فاضل قاجار عبدالعلی میرزا پسر حاج فرهاد میرزا که عبدی تخلص داشته، بوده و یادداشتهای متعددی از او بر برگهای اضافی موجود در اول دفتر و بر پشت آخرین برگ دیده میشود و او خود فهرست رسالههای موجود در آن را به طور دقیق با ذکر شماره صفحه نوشته و تنها شماره اخیر را که ناقص بوده در فهرست یاد نکرده. وی در کنار برخی از رسالهها نظراتی نیز ابراز داشته و از آن جمله در کنار رساله اشتراک وجود (در فهرست: رساله در تحقیق معنی وجود) از مولی رجبعلی تبریزی، عبدالعلی میرزا مولف را «متکلم هیج ندان» و رساله اشتراک او را «غالبا نامربوط» خوانده است.
1
3
در نخستین برگ دفتر تملک میرزا محمدابراهیم مورخ ۱۱۹۷ق. دیده میشود.
مهر بیضی «عبده سید رضی موسوی» مورخ ۱۱۹۰ق. دیده میشود.