بسمله، آشنای بحر عشق حق ندارد آشنا/ زانکه آنجا آشنایانش نیارندی شنا
با سوزن مژگان وز ابریشم ناز/ در قید وفا ببرد و شیرازه نمود
نوع خط:
تزئینات جلد:
نسخ ممتاز.
تیماج قهوهای ساده، رو رطوبت دیده و نیمی از آن چروکیده است، بدرقه ابر و باد زیبا.
1
در آغاز نسخه کاتب مجموعه در ۱۹ محرم ۱۳۲۴ق دو بیتی به یادگار نوشته است. در برگ پایانی نیز این بیت درج شده را شاید از دانا باشد: آفتابا از در میخانه مگذر کاین حریفان/ یا بنوشندت که جامی یا ببوسندت که یاری
ماخذ فهرست: جلد ۴۵، صفحه ۱۸۴.
مشتمل بر غزلیات وی به ترتیب حروف قافیه، تغزلی در مدح آصفالدوله میرزا عبدالوهاب خان فرزند نصیرالدوله میرزا احمد خان به تاریخ (۱۳۰۴ق) در تهران، موشحی که در بمبئی عرضه شده، ترجیحبند در ثنای امام هشتم (ع) در مشهد (به تاریخ ۱۳۱۹ق)، سپس مثنویای در ترجمه احوال خود در بمبئی (به سال ۱۳۱۷ق) و چند قطعه شعر به مناسبتهای مختلف گفته شده است؛ از جمله قطعهای که در نوروز سال ۱۳۰۱ق سروده که مصادف با عید غدیر بوده، نیز غزلی که در سفر اول مکه (حج) به سال ۱۳۰۱ در مدینه سروده نیز در تهران در مدرسه سعدیه سال ۱۳۰۲ق غزلی گفته است. ظاهرا آخرین سرودهها مربوط به سال ۱۳۲۷ق است. غدیریهای در عید نوروز ۱۳۱۶ در بمبئی سروده است (۱۶ر) و غدیریهای در پایان مجموعه (۹۷ر).