قسمتی از غزلیات ملک قمی است به ترتیب حروف قافیه که از قافیه «ت» تا «نون» را دارد و تخلص «ملک» در همه غزلیات دیده میشود. او از شاعران ایرانی ساکن دکن بود که در شورش دکن در سال ۱۰۲۴ق کشته شد. وی معاصر امین احمد رازی بوده و وی از او یاد میکند. در آتشکده آذر (ص ۲۴۱) نیز یادی از او شده است.