/ از: خواجه جمالالدین محمدبن منصور المتحمد (یا المنجد؟) مروزی
تاریخ کتابت: آدینه ۲۱ رمضان ۹۷۸ق.
ص ۲۴۲-۳۲۱
؛ قطع: ۸*۱۳سم. ۱۶۲گ. ۲۵-۲۱س. اندازه جلد: ۱۵*۲۳سم.
1
2
بسمله و به نستعین و الحمدلله رب العالمین و العاقبه للمتقین و الصلاه علی رسوله محمد و آله و علی من تمسک بالسنه و الدین بدانکه علم قرآن بحریست که هیچ غواصی به قعر آن نرسید و طریقی است که هیچ رونده به تمامی مسلک آن نتواند سپرد، و در قرآن کریم بیان کرد و ما اوتیتم من العلم الا قلیلا، خواجه امام جمالالدین شیخالاسلام شمس العارفین محمدبن منصور المتحمد (یا المنجد؟) المروزی انا الله برهانه گفت بسیار تفکر و تامل کردم اندر کتابی که مشایخ رحمهم الله اندر معانی قرآن جمع کرده بودند تا پس نیز از بهر فرزند عزیز خود خواجه امام منصور این کتاب جمع کردم و چون نجابت وی در شش سالگی ظاهر شد و نیز شرف نظر و اجازت استادان وی که بودند بیافت خواجه امام شیخ الاسلام محمود صوصی و شمس القضاه عبدالرشید محمود و امام الدین ابوبکر جوهری و جز ایشان چند کس این معانی قرآن جمع کردم به پارسی از برای فرزند و امثال او بر وجه اختصار زیرا که کسی که اندر حال صغر صغار کتب را نداند در حال کبر کبار کتب را هم نداند، این کتاب را الدرر فی الترجمان نام کردم و علی الله اتمام. فاتحه بعضی گفتهاند یکیست و بعضی گفتهاند دوبار فرود آمده است یکبار به مکه و یک بار به مدینه، هفت آیت است و بیست کلمه است، صد و چهل و نه حرف است، محکم است: بسمالله به نام خدای عز و وجل، الرحمان: بسیار بخشایش الرحیم: بسیار بخشنده، الحمد: سپاس و ستایش و ستودن. لله مر خدای را، رب العالمین: پروردگار جهان و جهانیان است، العالم یکی است، الملک و المالک و الملیک: پادشاه، الیوم: روز، الایام جماعه، الدین: پاداش و شمار و کیش...
... الحرام: ناشایست، الایلاء: سوگند خوردن.
نوع خط:
تزئینات متن:
ویژگی های جلد:
نوع کاغذ:
نسخ.
عنوان و نشان شنگرف.
تیماج آلبالویی ضربی مقوایی با ترنج.
سفید.
1
1
2
در ص ۱ شعرهای عرفانی است به فارسی، با یادداشت ۲۸ رجب ۹۸۴ق. در زمان ابراهیم قطب شاه.
در ۷۹ص و ۶ جزو هشت برگی با جزو شمار و با یک یادداشت مورخ ۲۸ رجب ۹۸۴ق. که به حاجب اکبر آمد، در زمان ابراهیم قطب شاه، در آخر.
محشی.
3
با مهر «محمدعلی بن جواد حسنی حسینی طباطبایی».
ماخذ فهرست: شماره ۲/ ج ۱، صفحه ۲۷۴-۲۷۵.
مانند ترجمانهای دیگر است مگر این که به ترتیب سورهها است نخست فاتحه سپس ناس تا میرسد به بقره و لغتها به ترتیب ورود در سورهها با بیان محل نزول سورهها تا سوره حج و این که در آن ناسخ و منسوخ هست یا نه.