/ از: شیخ محمدحسن بن محمدباقر نجفی صاحب جواهر (۱۲۶۶)
: به خط مجیز (صاحب جواهر)
؛۱۶/۴*۲۲/۵سم. ۴گ. ۱۸س.
1
2
بسم الله الرحمن الرحیم العطوف الحنان المنان ذیالفضل و الاحسان و الحمدلله رب العالمین الذی جعل فی الارض خلقا.. و کان ممن جد فی الطلب و بذل الجهد فی تحصیل المطلب و فاز بسعادتی العلم و العمل و حاز منهما الحظ الاوفر الاکمل ولدنا و قره اعیننا التقی النقی و المهذب الصفی العالم العامل و الفاضل الهامل الادیب الاریب ذو الفطنه الوقاده و القریحه النقاده و الاخلاق الکریمه و الفطره المستقیمه... .
... العبد العائر الراجی عفو ربه الغفور محمدحسن بن المرحوم الشیخ باقر قدس سره.
نوع خط:
تزئینات جلد:
شکسته نستعلیق.
چرم قهوهای ساده.
3
با مهر بیضوی کوچک «محمدحسن ۱۲۲۴» در پایان اجازه.
مهر مستطیل بزرگ «لا اله الا الله الملک الحق المبین عبده محمدحسن» از وی.
ماخذ فهرست: جلد ۴۳، صفحه ۱۳۱.
اجازهای روایی- اجتهادی در چهار برگ که صاحب جواهر به سید اسدالله شفتی داده در زمانی که حجهالاسلام نیز در قید حیات بوده است.
صاحب جواهر تصریح کرده که هنگامی که تصنیف جواهر میکرده شیخ اسدالله مدت مدیدی را در درس او حاضر میشده و بخش مهمی از آن را به دقت خوانده و مسائل و مقامات دیگری را هم از او استفاده کرده تا به رتبه اجتهاد رسیده است.