آغاز افتاده: ... والرحمه علی سنن طلبه العلم الشریف لا یخلو ذلک من نصیحه و بیان حکمه لا مجرد حکایات... .
... و به قد کمل ما قصدنا کتابته و جمعه من ذکر المناسک و آداب الزیاره للرسول علیه الصلاه و السلام.
اگر این تالیف قاضی نجم الدین عبدالرحیم ابن البارز شافعی باشد که در سال ۶۸۳ فوت کرده و صاحب تصنیفات کثیره بوده (الغدیر، ۵/۷۴، الاعلام، ۳/۲۹۳) یا به طور بعید محمد بن هبهالله ابن البارزی فقیه شافعی متوفای ۸۴۷هـ (الاعلام، ۷/۱۳۱) یا هبهالله ابن البارزی از فقهای مصنفین شافعیه که به شیخالاسلام معروف بوده متوفای ۷۳۸هـ (الاعلام، ۸/۷۳؛ البدایه و النهایه ۱۴/۲۱۳) بهر حال با تقریظ پایان کتاب که از شنوانی متولد سال ۹۵۹ میباشد سازگار نیست اگر قائل شویم تقریظ در عصر مولف نگاشته شده است، فتامل.
نوع خط:
نسخ کهن.
1
در پایان تقریظی است بر کتاب بخط ابوبکر بن اسماعیل وفائی شنوانی (متولد ۹۵۹ درگذشته ۱۰۱۹ هجری؛ الاعلام زرکلی ۲/۶۲) که در عصر مولف نگاشته شده و دعای شنوانی «بارک الله فی حیاته و نفع المسلمین ببرکاته» در حق اوست با تمجید فراوان از نگارشش، سپس سه برگ اجازه طرق صوفیه ذکر شده به خط یکی از شاگردان شیخ محمدعلمی، و از شیخ نورالدین سجاده نشین بعلبک و شیخ احمد بن شیخ محمود حمصی مشهور به ابن کفر طایی و شیخ قاسم بن حاج صلاح الدین نیز نام برده است.
در یک مقدمه و دو باب در آداب و مناسک حج، و قول داده که باب سوم را در وقایع سفر بنگارد که آن باب در نسخه حاضر نیامده است و شاید تالیف نشده باشد.