/ از: ابوالمعالی عبدالملک بن عبدالله جوینی (۴۷۸ق.)
کاتب: محمدحسین بن محمدبن ابراهیم شریف غروی
؛ تاریخ کتابت: پنجشنبه ۲۷ ذی حجه ۱۲۹۸ق.
۲۵پ - ۲۹پ
؛ ۱۱*۱۷/۵ سم. ۱۸۷گ. سطرها مختلف.
1
قال الشیخ الامام الحرمین... هذه الورقات تستمل علی معرفه اصول الفقه و ذلک لفظ مرکز من جزیین...
تمامی رسالهها به خط کاتبان تصحیح شده.
نوع خط:
تزئینات متن:
تزئینات جلد:
نسخ.
عناوین و نشانیها در تمامی رسالهها به قرمز یا به خط مشکی درشت
تیماج دو رو، رو قهوهای، دور و اندرون مشکی بدون مقوا.
1
1
1
1
تصحیح شده و در پایان برخی از رسالهها یادداشت تصحیح آمده است.
در آغاز تمامی رسالهها نام آنها به خطی قرمز دیده میشود، و در برگ دوم نام «نجوم الآفاق» بر مجموعه حاضر گزیده شده است.
در برگ چهارم فهرست نام رسالههای مجموعه دیده میشود، و نیز صفحاتی سفید بین رسالهها باقی مانده است.
از گ ۱۷۹پ - ۱۸۷ر یادداشتهای پراکندهای به نقل از خواجه نصیر طوسی و فرزدق و ابی نواس و حکم بن قنبر و دمامینی و تفتازانی و سیدعلی خان مدنی و مهستی و دعبل و بحتری و طایی و صائب و ابن نقیب و سیوطی و دیگران آمده است.
ماخذ فهرست: جلد ۲۰، صفحه ۲۷۷.
نک: کشف الظنون، ۱/ ۲۴۲، با عنوان: البرهان فی اصول الفقه، ۱/ ۲۴۲، با عنوان: البرهان فی اصول الفقه، ۱/ ۳۷۷، با عنوان: التحفه فی اصول الفقه، معجم المطبوعات، ۱/ ۴۶۸.