کاتب: ابراهیم بن علی بن حسن بن العفیف بن منصور بن العفیف بن المفضل هادوی شطی
، تاریخ کتابت: یکشنبه ۱۸ شوال ۸۰۴ق.
؛ ۵/۱۸*۲۷سم. ۲۰۶گ. ۲۲س.
1
2
آغاز افتاده: بقراط فی جماعه هو الهام الباری سبحانه، و قال آخرون بل حصل بالتجربه ثم اختلف هولاء فی مستخرجیه فقال قوم الهند استخرجته و... .
... و کذلک السکوت من الرجل الکثیر الکلام دلیل ردی، اذا مرض للانسان المصحح الذی لایکاد یمرض کان مرضه مخوفا و الله عزوجل اعلم و احکم.
نوع خط:
تزئینات متن:
تزئینات جلد:
نسخ.
عناوین به مشکی درشت یا شنگرف.
تیماج مشکی.
1
1
2
تصحیح شده.
در برگ پایانی یادداشت بلاغی بدون نام آمده است.
روس مطالب در حاشیه به خطی غیر خط اصل و جدید آمده است.
این ۷۰ باب در این نسخه شامل این عناوین است:
الباب الاول: فی بیان اصل الطب.
الباب الثانی: فی فضیله علم الطب و موافقته للعقل و الشرع.
الباب الثالث: فی الامر بالتداوی و بیان ان کل داء له دواء.
الباب الرابع: فی ذکر الخلاف هل التداوی افضل ام ترکه.
الباب الخامس: فی ذکر خلق بنی آدم و عجائب ترکیبه.
الباب السادس: فی ذکر المحمود و المذموم من خلق الادمی.
الباب السابع: فی ذکر الامزجه اذا کان الترکیب من اجزاء غیر متساویه.
الباب الثامن: فی ذکر المجالس و الریاح.
الباب التاسع: فی ذکر الریاضه و الراحه.
الباب العاشر: فی ذکر الادهان.
الباب الحادی عشر: فی ذکر الحمام.
الباب الثانی عشر: فی ذکر اللباس.
الباب الثالث عشر: فی ذکر الطیب.
الباب الرابع عشر: فی ذکر الریاحین و الازهار.
الباب الخامس عشر: فی ذکر الفواکه.
الباب السادس عشر: فی ذکر الحبوب.
الباب السابع عشر: فی ذکر الاخباز.
الباب الثامن عشر: فی ذکر البقول.
الباب التاسع عشر: فی ذکر الحیوانات و طبائعها.
الباب العشرون: فی ذکر توابع الطبخ و ابازیره.
الباب الحادی و العشرون: فی ذکر المطبوخات.
الباب الثانی و العشرون: فی ذکر الحلوی.
الباب الثالث و العشرون: فی ذکر الخلال.
الباب الرابع و العشرون: فی ذکر السواک.
الباب الخامس و العشرون: فی ذکر ما یغسل به الید و یطیب.
الباب السادس و العشرون: فی ذکر المیاه.
الباب السابع و العشرون: فی ذکر الاشریه.
الباب الثامن و العشرون: فی ذکر الربوب.
الباب التاسع و العشرون: فی ذکر النوم و الیقظه.
الباب الثلاثون: فی ذکر الزینه.
الباب الحادی و الثلاثون: فی ذکر الجماع.
الباب الثانی و الثلاثون: فی تدبیر الحوامل.
الباب الثالث و الثلاثون: فی ذکر النفاس و تدبیر النفساء.
الباب الرابع و الثلاثون: فی تدبیر المولود.
الباب الخامس و الثلاثون: فی ذکر تدبیر الصبیان.
الباب السادس و الثلاثون: فی تدبیر الشباب.
الباب السابع و الثلاثون: فی تدبیر الکهول.
الباب الثامن و الثلاثون: فی تدبیر المشایخ.
الباب التاسع و الثلاثون: فی ذکر تدبیر الازمنه من الصیف و الشتا و الربیع و الخریف.
الباب الاربعون: فی تدبیر المسافر.
الباب الحادی و الاربعون: فی تعلیم الاصلح فی حفظ الصحه.
الباب الثانی و الاربعون: فی الاشاره الی حفظ الجوارح.
الباب الثالث و الاربعون: فی ذکر الاخلاط و سبب الامراض.
الباب الرابع و الاربعون: فی ذکر الاحوال المنذره بالامراض اذا تغیرت حال من احوال بدن الصحیح عن طبعها.
الباب الخامس و الاربعون: فی ذکر علامات الامراض و علاجها فی الجمله.
الباب السادس و الاربعون: فی ذکر الحمیه.
الباب السابع و الاربعون: فی ذکر الحاجه الی ترکیب الادویه.
الباب الثامن و الاربعون: فی کیفیه استعمال الادویه.
الباب التاسع و الاربعون: فی ذکر الحجامه.
الباب الخمسون: فی ذکر الفصد.
الباب الحادی و الخمسون: فی ذکر الحقن و الکی و قطع البواسیر.
الباب الثانی و الخمسون: فی الامر بحفظ القوه.
الباب الثالث و الخمسون: فی سبب زیاده المرض باللیل علی النهار.
الباب الرابع و الخمسون: فی دلائل النبض و البول.
الباب الخامس و الخمسون: فی ذکر البحران.
الباب السادس و الخمسون: فی ذکر العلامات المبشره فی المرض بالسلامه.
الباب السابع و الخمسون: فی تدبیر الناقه.
الباب الثامن و الخمسون: فی ذکر الرقی للمریض و الدعاء له.
الباب التاسع و الخمسون: فی ذکر ما یکتب للحمی و الاوجاع.
الباب الستون: فی اصابه العین و رقیتها.
الباب الحادی و الستون: فی ذکر السحر و حله.
الباب الثانی و الستون: فی ذکر الامراض الخاصه بکل عضو.
الباب الثالث و الستون: فی ذکر الامراض العامه.
الباب الرابع و الستون: فی ذکر الاذی العارض من السموم.
الباب الخامس و الستون: فی ذکر العوارض النفسانیه.
الباب السادس و الستون: فی ذکر ادویه مفرده تعالج بها الامراض.
الباب السابع و الستون: فی ذکر ادویه مجموعه لامراض و معاجین.
الباب الثامن و الستون: منتخب من کتاب الخواص.
الباب التاسع و الستون: فی ذکر کلمات مقتبسه من علم الطب و وصایا الاطباء و الحکماء.
الباب السبعون: فی ذکر سبب الموت و ذکر العلامات المنذره به.
۷۰ باب است در پزشکی هر یک در چندین فصل، با استفاده از کلام پزشکان نامی و اشاره به برخی از احادیث، و در باب ۳۰ آورده که کتابی به نام الشیب و الخضاب دارد و در برخی از روایات اخبرنی زهیر بن صالح بن احمد و در بعضی انبانا محمد بن عبدالباقی البزاز آورده است.