/ از: ابوالسعاده سعدالدین محمد بحرآبادی جوینی حموی (قرن ۷ق.)
کاتب: عمر بن محمد بن حاج محمد بن ابی القاسم بن احمد شیرکان
، تاریخ کتابت: ربیع الآخر ۷۶۰ق.
۱۲*۱۵ سم. ۸۸گ. ۱۱س.
1
2
الحمد لله رب العالمین حمدا یرید و لا یبید و الشکر له علی نعمه المناظره ما طاقت هم العارفین حول العرش المجید... شکر و سپاس خدای را عندلیب عشق را در گلزار نوبهار اذکار...
... و بدین سبب عمل را برندارد از برای آنکه رافع عمل علم است و عملی به علم عملی نه بود پس اگر نیکو بیند از سبب آن باشند تم الکتاب.
نوع خط:
تزئینات متن:
تزئینات جلد:
نسخ کهن.
عناوین و نشانیها شنگرف.
تیماج قهوهای سوخت با ترنج.
1
4
عنوان کتاب و مولف در برگ اول به خط کهن (البته با لحاظ اختلاف رنگ مرکب در تسمیه نام مولف) آمده است، اگرچه استاد احمد منزوی نویسنده کتاب را نجمالدین کبری (۶۱۸ق.) شناسانیده است.
نسخهای کهن، ارزشمند و نفیس.
3
مهر مدور کهنه با سجع «متوکل بحضرت معبود خاکراه شاه اولیاء مسعود».
ابواب این کتاب: باب فی الاوایل و البدایات (در بیان عدل انسان و معرفت عدل حق تعالی)؛
باب فی الاواخر و النهایات (در بیان احسان و ایتاء ذی القربی)؛
باب فی الموانع و الآفات (در بیان غی و منکر و فحشاء)؛
باب فی تبدیل الاخلاق و تحصیل الحسنات.
ماخذ فهرست: جلد ۱/۳۳، صفحه ۱۷۳.
کتابی ارزشمند در بیان اصول اخلاقی که به روش صوفیان پیشین نگاشته شده و در چهار باب تنظیم شده است.