ترجمه مانندی است از «اصول عشره» نجمالدین کبری (۶۱۸ق.) و بسیار نزدیک به ده قاعده شاه نعمتالله ولی که گویا هر دو از یک متن ترجمه شدهاند. در مقدمه وصول را به سه راه نشان داده شده، سپس ده قاعده سلوکی: توبه، زهد، توکل، قناعت، عزلت، ذکر، توجه، صبر، مراقبت، رضا را باتوجه به اصول تصوف شرح شده است.