/ از: زینالدین علی بن حسین انصاری شیرازی، معروف به حاجی زینالعطار
: کاتب: رضیالدین علی
، تاریخ کتابت: شوال ۱۰۷۲ق.
؛۳۶۷گ. ۱۹س.
1
2
بسمله امداد حمد بیعد و اعداد سپاس بیقیاس مبدعی را که آثار ابداع او بر هر ورقی... و شجری... سمت وضوح یافته... اما بعد بر ارباب فطنه... مخفی... نماند که هیچ از انواع مخلوقات و اصناف موجودات از حکمتی ربانی خالی نباشد... .
... نیمه نباتیست که بشیرازی آنرا منبل دارو خوانند و بر جراحتها مستعمل کنند و زخمهاء تازه و الله اعلم بالصواب و الیه المرجع و الماب...
مولف این کتاب را به نام سلطان وقت «بدیع الجمال» پرداخت و به همین مناسبت اختیارات بدیعی نامیده میشود. وی به تاریخ ۷۷۰ق از تالیف پرداخته است. از آنجا که اسامی ادویه در اختیارات بدیعی مشروح و مبین نگشته است، فرزند مولف یعنی مولی حسین بن حاج زینالعطار به تصحیح اسامی ادویه و تبیین آنها پرداخت و آنها را در کتابی به نام «اصحاح الادویه» جمع کرد.
نوع خط:
تزئینات جلد:
نوع کاغذ:
نسخ.
تیماج زرشکی با ترنج و نیم ترنج و عطف دامن.
اصفهانی.
1
بر پشت برگ آغاز یادداشتهای پراکندهای است از جمله یک دستور پزشکی و نیز دستوری به نقل از شیخ علوان حموی.
در پزشکی مشتمل بر دو مقاله: مقاله نخست: در ادویه مفرده. مقاله دوم: ادویه مرکبه؛ این نسخه مشتمل بر مجلد اول کتاب (= ادویه مفرده) است و در هامش آن به تفاریق تعلیقاتی با عنوان «ابن المولف گوید» دیده میشود که باید برگرفته از همان اصحاح الادویه باشد.