الحمدلله المحمود علی جمیع الالاء، المشکور بحسن البلاء... و بعد فانی لم ار فی کتب العربیه... .
... ما لقیت فیه من العناو احمدلله علی الایه (کذا) المتظاهره و اصلی علی محمد و عتره الطاهره و اسلم تسلیما کثیرا.
نوع خط:
تزئینات نسخه:
تزئینات جلد:
نوع کاغذ:
نسخ.
دو صفحه آغاز به قلم زرین مجدول گردیده.
تیماج سیاه.
سمرقندی.
1
2
بر پشت برگ آغاز، یادداشت دیگری است در ترجمه مطرزی به نقل از وفیات الاعیان و نیز ابیاتی در توصیف کتاب الایضاح وی؛ ذیل رقم کاتب قطعهای است به خط کاتب که آنها را از خط علامه احمد بن محمد بن مظفر رازی نقل کرده آخرین بیت آن چنین است: اداه حریرا و الحریری حاکه و طرزه الشیخ الامام المطرزی؛ بر پشت برگ پایان، قطعهای است از عبیدالله بن طاهر که به ابوالقاسم عبدالله بن سلیمان بن وهب نگاشته است با این آغاز: لما بلغت الذی کنا نومله و استحکمت فرحتی و ارتاح الافی، و نیز دو بیت زیر از ابن الخطیب مغربی: و لما رات عزمی حثیثا علی السهی و قد شاهدت صبری علی موقف البین، بکت بصحاح الجوهری عیونها فعارضت من دمعی بمختصر العین.
در حاشیه صفحه پایان گواهی مقابله به قلم نسخ دیده میشود. در حواشی برخی صفحات تعلیقاتی است با علامت اختصاری «۱۲» دیده میشود.
1
بر پشت برگ آغاز، تملکی است از محمد طبری مکتوب در قسطنطینه.
نک: کشف الظنون، ۲/ ۱۷۸۷؛ مرعشی، ۱۱/ ۱۱۲.
ماخذ فهرست: جلد ۲/۲۴، صفحه ۳۸.
شرحی مزجی است بر مقامات محمد بن قاسم حریری (د: ۵۱۶ق) با مقدمهای در علم بلاغت مشتمل بر چند فصل. شارح در پایان گوید که پارهای از این شرح را بر «صدر کبیر علامه» فرو خواندم پسندید و گفت که مشکلات کشاف را گشودهای. در حاشیه این نسخه به قلم متاخرتری چنین آمده است که مقصود از صدر «جارالله زمخشری» است.