از قرن ۹ که ظاهرا رقم کاتب و تاریخ کتابت را ستردهاند؛ سه صفحه آغازین تجدید کتابت شده.
نوع خط:
تزئینات جلد:
نوع کاغذ:
نسخ.
تیماج مشکی.
سمرقندی.
1
2
«و فرغ من تنمیقه صاحبه الواثق بالغالب ابوطالب بن محمد بن ابی طالب الباکی الاوی بعد صلوه الظهر یوم السبت الثانی و العشرین من جمادی الاول حجه سبع و تسعین و ثلثمیه حامدا (ناخوانا) محمد و آله»؛ با توجه به این که تالیف نهجالبلاغه خود در ۴۰۰ هجری پایان یافته و علاوه بر این شیوه خط و کاغذ نشان کهنگی ادعا شده را ندارد، مجعول بودن این تاریخ ثابت میشود؛ گواهی بلوغ قرائت در چندین جا تکرار شده است. صفحات ۵۶۹ و ۵۷۰ نسخه مشتمل بر متفرقاتی است در حدیث و شعر. در پایان نسخه، خلاصه شرح زندگانی سید رضی و شریف مرتضی را به نقل از کتاب الدرجات الرفیعه سید علی خان مدنی آورده است از حدود قرن ۱۳.
در حاشیه صفحه پایان، یادداشت زیر دیده میشود که ظاهرا خط فرزند غیاثالدین منصور دشتکی باشد: «کانت وفات المصنف الرضی رضی الله عنه فی سنه ست و اربعمائه فکانت کتابه الکتاب هذا قبل وفاته بتسع سنین و سمعت ابی استاد البشر رضی الله عنه انه قرء هذا الکتاب علی المصنف رضی الله عنه و «بلغت» فی رئوس الدروس بخطه رضی الله عنه و انا محمد بن منصور الحسینی رضی عنه»؛ استدراک سقطات در حاشیه اکثر صفحات دیده میشود.