«بسمله، الحمدلله الذی و شرح صدور العلماء و جعل مدارهم افضل من دماء الشهداء ... و بعد یقول العبد الابق المسکین ... انی لما طالعت هذه الدرر المنثوره التی نظمها شیخ الکل و استاد الاجل علقت علیها ما سنح بالبال علی سبیل الاستعجال لیرتفع ... قوله و هو من اوضح المفاهیم العرفیه اه؛ اقول ان الماء المطلق مطلقا حتی عن قید الاطلاق ...».
«... و کیف کان الی قوله علی ما هو الغالب؛ [اقول] اولا ان استیلاء اثر عین النجاسه اعم من ان یکون لوقوع عینها فیه او بالمجاوره مع ان الثانی لیس موجبا للانفعال قطعا...» افتاده.
محل کتابت نامعلوم است؛ رقم کاتب (۱۴۵الف): «بسمله، هذا من تالیفات حضرت مستطاب فضایل ماب فواضل آداب فخر الاطیاب ... السمی الامام الهمام بحق ناطق جعفر ابن محمد الصادق، آقا محمد المدعو بصادق و تحریر هذا الکتاب المستطاب علی ید الحقیر الفقیر اسدالله، گر بهم بر زده بینی خط من عیب مکن که مرا گردش ایام بهم بر [ز]ده است، بتاریخ شهر رجب المرجب ۱۳۱۳ق».
نوع خط:
تزئینات متن:
نوع کاغذ:
نسخ.
عنوانها و نشانیها قرمز و برخی نانوشته؛ اندازه متن: ۱۵*۸سم.
فرنگی سفید (روسی).
2
4
1
این نسخه در هامش تصحیح گردیده است که بنظر میرسد مصحح آن خود محشی بوده است و الله اعلم.
نسخهی نفیس و گویا منحصر بفردی است که بایستی نسخهی مبیضهی محشی بوده باشد که شخصی به نام «اسدالله» آن را برای شارح بازنویسی نموده است.
پس از انجام افتادهی نسخه، یک طلسم جهت احضار ارواح، به نقل از پشت برگ نسخهای از ارشاد علامه حلی (ره) نوشته شده است و در پایان آن امضای «محمدعلی شریعتی» را با تاریخ ۱۴/۳/۱۳۳۸ دارد.
ماخذ فهرست: جلد ۲/۴۰، صفحه ۲۵۳ - ۲۵۵.
شرح و تعلیقاتی بر کتاب الطهاره مرحوم علامه شیخ مرتضی بن محمدامین انصاری دزفولی (د. ۱۲۸۰ق) از آغاز کتاب تا بحث «الجاری لاینجس الا باستیلاء النجاسه» است. باید دانست که از این تعلیقه در الذریعه یادی نشده است؛ لیکن از مولف اثری با عنوان دلاله الازاله فی طهاره الغساله (تالیف ۱۳۰۴ق) و با توجه به بحث آن اثر، که در زمینهی طهارت است، ممکن است ارتباطی با این اثر مورد بحث، داشته باشد؛ به هر تقدیر فعلا به جهت عدم دسترسی به محتوای نسخه (بخط مولف در کتابخانهی مدرسهی نوربخش - بروجرد) دقیقا این ارتباط دانسته و مشخص نیس؛ ان شاءالله در آینده، با انتشار فهرست توصیفی دستنویسهای کتابخانهی مدرسهی نوربخش در بروجرد، ارتباط یا عدم آن اثر با این حاشیه معلوم میگردد.
/ جمالالدین ابوعبدالله مقداد بن عبدالله سیوری حلی اسدی مشهور به «فاضل مقداد»
النافع لیوم (= نافع یوم) الحشر فی شرح باب الحادی عشر