عنوان

<ال>اجازه للقره حصاری

۱۰-۳۷۴۴

عربی

<ال>اجازه للقره حصاری

[ نسخه خطی]

/ از: شیخ یوسف بن محمد کبروی نقشبندی خلوتی منصوری حنفی

کاتب: مجیز

، تاریخ کتابت: اوایل سده ۱۳ق.

۴ برگ (۱۳۸ب - ۱۴۱ الف)؛ ۲۱ سطر

؛خشتی.

1

2

بسم‌الله الحمدلله مستحق الحمد حتی لا انقطاع و مستوجب الشکر باقصی ما یستطاع الذی لا یستفتح بافضل من اسمه کلام... و بعد فان الشیخ الفاضل و الاوحد الکامل الجهبذ العارف ذا الحقایق و المعارف... شمس‌الدین ابوالضیاء مصطفی افندی القره حصاری... قد قرا علی الفیه المصطلح للعراقی و صحیح الامام ابی عبدالله محمدبن اسماعیل البخاری... قراءه محققه بالدرایه فی صحبه جماعه من اهل الضبط و الروایه... و اجزته حفظه الله تعالی بان یروی عنی الکتاب المذکور بتمامه و کذا باقی الکتب و السنن...

... خاتمه: اخرج الطبرانی عن مسلم الهجری قال لعبدالله بن عمر... مم خلق الخلق قال من ماء و ریح و نور و ظلمه فاتیت ابن عباس... فسالته عن ذلک فقال فیها کما قال عبدالله بن عمر رضی‌الله عنهما؛ تم و کمل.

در کتاب معجم تاریخ التراث الاسلامی فی مکتبات العالم موضوع این اثر به اشتباه «عقاید اهل سنت و جماعت» ثبت گردیده است که بدین وسیله تصحیح می‌گردد.

محل کتابت نامعلوم (گویا ترکیه) است.

نوع خط:

تزئینات متن:

نوع کاغذ:

تزئینات جلد:

تزئینات نسخه:

نستعلیق تحریری مایل به رقعه.

عناوین و نشانی‌ها مشکی؛ اندازه متن: ۵/۱۶*۵/۹ سم.

فرنگی نخودی نازک آهار مهره شده.

میشن یک لایی قهوه‌ای روشن با عطف تیماج قهوه‌ای تیره.

برگ‌ها مجدول و به رنگ قرمز می‌باشد.

4

1

2

1

به نظر می‌رسد این رساله از نسخ نادره بوده باشد، در سرچشمه‌ها (منابع) و فهرست‌های در دسترس نسخه دیگری از آن مورد شناسایی نگردید.

در آغازین برگ این مجموعه، نام برخی رساله‌های این مجموعه نفیس و نیز یک بیت شعر به فارسی: گل نرگس نکو باشد به دیدن - و لکن تلخ باشد در چشیدن.

این رساله در حاشیه تصحیح گردیده است.

برخی قلم‌خوردگی‌هایی در متن دیده می‌شود که اصل بودن نسخه را اثبات می‌نماید!

ماخذ فهرست: جلد ۲/۴۰، صفحه ۳۶۶-۳۶۷.

اجازه روایی نسبتا مفصلی از شیخ یوسف بن محمد کبروی (نزیل چوروم - ترکیه) است که به تلمیذ خویش شمس‌الدین ابوالضیاء مصطفی افندی قره حصاری داده است. شیخ یوسف در ابتدا طرق روایی چهارگانه خویش را می‌آورد: «قد تلقیت صحیح البخاری من اربعه اشیاخ: المفتی السعید الشهید ببلدتنا کفه غره (؟) و العلامه الشهیر بمفتی‌زاده فی دارالسلطنه العلیه و العلامه الشهیر بالحریری بالدیار المصریه فی الحبانیه... و اعظمهم کلهم بل اجل جمیع معاصریه ابوالفیض السید محمد مرتضی بن محمد بن محمد الحسینی الیمنی الزبیدی ثم الواسطی نزیل مصر»؛ سپس طریق روایی خویش را به دو صورت: «طریق ابی الوقت و هی طریق العراقیین و الاروام و الثانی طریق ابن شاهان». در ادامه به تفصیل به این دو طریق روایی، سلسله مشایخ خود را تا «... عن ابی الحفص الکبیر عن الامام المجتهد محمد بن الحسن الشیبانی عن الامام الاعظم ابی حنیفه النعمان بن ثابت الکوفی، شیخ کل امام، عن حماد بن ابی سلیمان عن ابراهیم بن یزید النخعی عن علقمه بن قیس عن عبدالله بن مسعود عن رسول الله صلی الله علیه و سلم عن جبرییل الامین عن رب العالمین جل جلاله» می‌رساند. باید دانست که استاد مجیز، ابوالفیض (ابوالوقت/ ابوالجواد) محمدبن محمدبن محمدبن محمدبن عبدالرزاق، مشهور سید مرتضی حسینی بلگرامی زبیدی (د. ۱۲۰۵ق.)، نسبش با چند واسطه به احمد بن عیسی بن زید بن علی بن حسین بن علی بن ابی طالب علیهم السلام می‌رسد. باید افزود با اینکه در کتب تراجم، سرچشمه‌ها و فهرست‌های موجود تفحص نسبتا زیادی از سوی راقم، نسبت به احوال مجیز و مجاز صورت گرفت، لیکن با این حال شوربختانه به آگاهی‌های بیش‌تری در این باره دسترسی نیافتیم.

اصول ثلاثه للتوحید الشریف

۷۲۸۹۵۶

اجازه

ایران

کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی

20091019

MF

130960

1

Y (بله)