بیمار و طبیب = مناظره بیمار و طبیب = قصیده بیمار و طبیب = مثنوی بیمار و طبیب = منظومه بیمار و طبیب
[ نسخه خطی]
/ از: قاضی میر سید شریف تبریزی متخلص به «شریف»
، تاریخ کتابت: نیمهی سدهی ۱۳ق.
۴ (۹۵الف - ۹۸ب) برگ، ۱۲ سطر.
1
2
«سوی ویرانهام امد سحری جلوهکنان بهر پرسیدن بیمار خود آن سرو روان».
«ای تو سر دفتر حلقه جویا جهان سو چون فاتحه در حلقه زلفت حیران...» افتاده.
کاتب و محل کتابت نامعلوم است.
نوع خط:
تزئینات متن:
نوع کاغذ:
تزئینات نسخه:
شکسته نستعلیق.
عنوانها و نشانیها قرمز؛ اندازه متن: ۵/۱۳*۸سم.
ترمه نازک سبز مغز پستهای.
برگها مجدول به طلا، سبز (زنگار)، قرمز، لاجورد و مشکی و نیز کمندکشی به لاجورد و مشکی میباشد.
ماخذ فهرست: جلد ۲/۴۰، صفحه ۱۳۷ - ۱۳۸.
مثنوی عاشقانه بیمار و طبیب در حدود ۹۰ بیت با تخلص «شریف» است؛ و نام سراینده در فهرستها به صورتهای «قاضی شریف، سلیم شریف، ملا محمدشریف، قاضی شریف تبریزی، ملا محمد شریف آملی، جامی، وحشی بافقی، شریف آملی، شریف اصفهانی و ...» آمده است. استاد منزوی در فهرستوارهی کتابهای فارسی (ج۱۰، ص۴۱۴) دربارهی سراینده گوید: «وی بایستی همان شریف ثانی، سید علی پس دختر میر سید شریف جرجانی باشد که قاضی بوده و در جنگ چالدران کشته شده است؛ وی پدر شریفی شیرازی بوده که به هند رفته و در ۹۴۴ق درگذشته است»؛ وی همچنین در ادامه (همان: ج۱۰، صص۴۱۴ - ۴۱۶) گزارشی از نسخههای دستنویس این مثنوی در کتابخانههای ایران و خارج از کشور ارائه نموده است. ناگفته نماند که از این مثنوی در این کتابخانه چند نسخهی دستنویس، از جمله به شمارههای «۶۷/۲۳۲۹»، «۱۸/۲۶۷۵»، «۸/۲۶۶۶»، «۶/۱۰۰۵۷»، «۶۳/۱۳۴۶۳»، «۴۷/۱۴۱۸۱»، «۱۹/۱۴۱۸۳»، «۱۰۹/۹۴۶۷« نگهداری میگردد.