/ از: میرزا حبیب الله بن میرزا محمدعلی شیرازی متخلص به «قاآنی»
، تاریخ کتابت: نیمهی سدهی ۱۳ق.
۳۴ (۵۸الف - ۸۳ب) و (۱۲۶الف - ۱۳۳س) برگ، ۱۲ سطر.
باید افزود که دیوان قاآنی دهها بار در سالهای ۱۲۷۰، ۱۲۷۳، ۱۲۷۴، ۱۲۷۷، ۱۲۹۳، ۱۲۹۸، ۱۳۰۲، ۱۳۰۶، ۱۳۲۲ق و ۱۳۲۸ش در تهران، تبریز، شیراز و بمبئي به صورت سنگی و سرانجام با تصحیح محمدجعفر محجوب در تهران به چاپ رسیده است.
1
2
«ای ترک سیه چشم، سراپا همه جانی تنها نه همین جان منی، جان جهانی، با ما به از این باش از آنرو که در آفاق آن چیز که هست از همه بهتر تو همانی».
«آمد مه جمادی حالی مشابه است گر روی چون مه و دل چون خاره بینمت، مردم بر آب و آینه بیننده ماه و من بر جای آب و آینه رخساره بینمت».
کاتب و محل کتابت نامعلوم است.
نوع خط:
تزئینات متن:
نوع کاغذ:
تزئینات نسخه:
شکسته نستعلیق.
عنوانها و نشانیها قرمز؛ اندازه متن: ۵/۱۳*۸سم.
ترمه نازک سبز مغز پستهای.
برگها مجدول به طلا، سبز (زنگار)، قرمز، لاجورد و مشکی و نیز کمندکشی به لاجورد و مشکی میباشد.
ماخذ فهرست: جلد ۲/۴۰، صفحه ۱۳۱ - ۱۳۲.
دیوان قصائد و غزلیات نامرتب قاآنی است که در این نسخه بخشی از آنها آمده است. باید افزود که قاآنی مبدع سبکی بین عراقی و خراسانی و او نخستین شاعر فارسی سرای است که به زبان فرانسوی آشنایی کامل داشته است. از دیوان قاآنی در این کتابخانه چند نسخهی دیگر موجود است که میتوان به نسخههای شمارهی «۲/۴۷۰۴»، «۲۶۱۱» و «۴۲۴» اشاره نمود.