/ از: شیخ محمدحسن بن محمدباقر اصفهانی نجفی مشهور به «صاحب جواهر»
: کاتب: [علیاصغر بن علیاکبر بن عباسعلی]
، تاریخ کتابت: [سال ۱۳۰۲ق].
۲۰ (۱۳۱ب - ۱۵۰ب) برگ، ۱۹ سطر.
این اثر ضمن کتاب نجاه العباد در سالهای ۱۲۶۲، ۱۲۷۹، ۱۲۹۱، ۱۳۰۰، ۱۳۱۴، ۱۳۱۵، ۱۳۱۶ به صورت چاپ سنگی، به صورت مستقل یا همراه حواشی و تعلیقات فقهای عظام، در تهران و سپس در سال ۱۳۱۸ق در بمبئي به چاپ رسیده است.
1
2
«بسمله، و الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی محمد و آله الغر المیامین؛ اما بعد فیقول العبد العاثر المقصر القاصر... لما ادب الله تعالی عبادنا فی زماننا بقارعه الطاعون العظیم و ابتلاهم بطارقه حطبه الجسیم و صار ذلک سببا لاختلاط المواریث و اشتباه الحال فیها سئلنی بعض من لا یسعنی مخالفته کتابه رساله...».
«... اما المسلم فلایرث و بالسبب الفاسد اجماعا و یرث بالنسب الصحیح و فاسده الحاصل من الشبهه و الله العالم بحقایق الامور و صلی الله علی محمد و آله بدوام الارضین».
محل کتابت نامعلوم است.
نوع خط:
تزئینات متن:
نوع کاغذ:
نسخ تحریری.
عنوانها و نشانیها مشکی و برخی نانوشته؛ اندازه متن: ۵/۱۵*۵/۱۰سم.
فرنگی سفید آهار مهره شده.
2
این نسخه در حاشیه تصحیح گردیده است.
ماخذ فهرست: جلد ۲/۴۰، صفحه ۵۶ - ۵۷.
رسالهای کوتاه در بیان احکام ارث است که مولف آن را در چند مقدمه و دو مقصد و یک خاتمه از کتاب کبیر خویش، جواهر الکلام انتخاب نموده و در ضمن کتاب کبیر خویش، جواهر الکلام انتخاب نموده و در ضمن کتاب نجاه العباد خویش آورده است. باید افزود که در این کتابخانه نسخهی مستقل دیگری از احکام الارث به شمارهی «۴/ ۴۳۱۶» (الارث) موجود است.
/ شیخ محمدحسن بن محمدباقر اصفهانی نجفی مشهور به «صاحب جواهر»