/ از: قاضی شهابالدین ابوحامد محمد (احمد) بن محمود بن احمد بن علی بن ابیطالب سیواسی
: کاتب: بالی ولد نوری
، تاریخ کتابت: سال ۱۱۵۸ق.
۹ (۶۵الف - ۷۳الف) برگ، ۱۳ سطر.
1
2
آغاز افتاده: «... رضیا فی اقل من شهر و لا یحتاج الی تطویل الدهر فقد قال النبی علیه السلام تعلموا الفرایض و علموها الناس... فصل: یبدو من ترکه المیت بالتجهیز و التکفین...».
عنوانها و نشانیها مشکی و قرمز؛ اندازه متن: ۱۱*۴/۵سم.
فرنگی نخودی.
2
1
این نسخه در حاشیه تصحیح گردیده و حاشیه نویسی با نشانهای «بدیع، لوامع، شرح، سیبویه، سید و ...» در هامش و بین سطور دارد.
در فواصل برگها چند بیتی به فارسی با مطلع: مانع میراث را میدان چهار رق و قتل و اختلاف دین و دار، و نیز چند بیتی به ترکی به مطلع: ذوی الارحام اون کشیدر بل یقین حق تعالی آنکدی قرآنده صقین، آته آنه جد جده صلبی قز بنت ابن زوج زوجت بالنکز دیده میشود.
1
2
3
در انجام نسخه تملک «حسن بن حسین» در ربیعالاول سال ۱۲۱۴ق.
وقفنامهای کوتاه دارد.
مهر هشت گوش «بنده خدا حسین» در انجام آمده است.
عناوین ابواب چنین است:... باب الحجب و الاسقاط (۶۹الف)، باب العول (۷۰الف)، باب الرد (۷۱الف)، باب ذوی الارحام (۷۲الف). در کشف الظنون مولف به صورت «لقاضی الامام ابوحامد احمد بن محمود...» آمده است، لیکن در نسخه به همان صورت درج شده است که نگارش یافت.
ماخذ فهرست: جلد ۲/۴۰، صفحه ۱۶ - ۱۷.
رسالهای مختصر در مبحث فرایض و مواریث است که در چند فصل و باب نگارش یافته است.
/ ابوالحسن فخرالدین علی بن محمد حسینی جرجانی شیرازی مشهور به «میر سید شریف» (در گذشته به سال ۸۱۶ق در شیراز)