/ از: ابراهیم بن محمد حسین خان اولیاء سمیع شیرازی متخلص به صفا
: کاتب: سید محییالدین
، تاریخ کتابت: ربیع الاول ۱۲۹۲ق.
؛۱۶/۵*۲۳/۵سم. ۱۰۸گ. ۹س.
1
2
بسمله. حمدله. و الصلوه و السلام علی خیر خلقه محمد و آله و صحبه اجمعین الی یوم الدین چنین گوید احقر عبادالله ابراهیم المتخلص بصفا ابن مرحوم محمدحسین خان اولیاء سمیع شیرازی که... .
در جواب سال ختم این کلام گفت مر کنز النصایح شد تمام
نوع خط:
تزئینات نسخه:
تزئینات متن:
رکابه نویسی:
تزئینات جلد:
نستعلیق.
صفحات مجدول محرر کندکشی شده به شنگرف و لاجورد.
عناوین و نشانیها شنگرف.
دارد.
مقوا رویه کاغذ عطف تیماج مشکی.
نک: فرهنگ سخنوران، ۳۳۷؛ دانشمندان و سخن سرایان فارس، ۳/ ۴۵۹ - ۴۶۲.
ماخذ فهرست: جلد ۳۰، صفحه ۲۶۷.
در سله مقاله: ۱. مناجات به قاضی الحاجات و نعت رسول ۲. نصایح به سلاطین و وزرا و اکابر ۳. نصیحت به هر کس از خواص و عوام. در مقدمه از سفر به حیدرآباد دکن به تاریخ ربیع الثانی ۱۲۸۹ق یاد کرده و از بهادر میرتراب علی خان فرمانفرمای دکن به عظمت نام میبرد و در خاتمه از محبوب علی شاه دکن یاد میکند که این کتاب در زمان دولت او به سال ۱۲۹۲ق به انجام رسیده است.