العایده الثانی عشر فی نبذه مما الهمنی ربی ببرکه مجاوره الایمه الاطهار سلام الله علیهم کر الدهور و مر الاعصار و مطالعه کلامهم النوار مما یتعلق بتصحیح الاطهار بنهج برهانی...
... لان مع فرض القبح لا یصح التوقیف به و اما الوجوب فانما یثبت بدلیل الحصر و هو اخص من الجواز فخذه و کن من الشاکرین و الحمد لله رب العالمین.
در پایان رساله اول اجازه مولف جهت کاتب به سال ۱۲۱۶ق. دیده میشود.
نوع خط:
تزئینات متن:
تزئینات جلد:
نسخ.
عناوین به شنگرف و در برخی رسالهها نانویس.
تیماج قهوهای.
1
تصحیح شده. روی برگ آغازین فهرست برخی از رسالهها به نقل از ذریعه و اعیان الشیعه و یک بیت شعر فارسی در مدح رساله اول دیده میشود.
ماخذ فهرست: جلد ۲۸، صفحه ۲۴۱.
نک: ذریعه، ۲۴/ ۲۴۵.
عایده دوازدهم از کتاب نفثه المصدور و قبسه الطور مولف است که به برکت کار با احادیث الهاماتی در صبح روز جمعه ۱۱ ربیع الاول به وی شده است.