کتابی است در نثر ادبی عربی از سید نعمت الله بن عبد الله جزایری شوشتری درگذشته ۱۱۱۲ق ، در دو جلد ، جلد اول آن در لطایف و مطایبات است ، به نقل از نواده های مؤلف ، وی پس از درگذشت نا به هنگام فرزند جوانش سید حبیب الله که به او علاقه فراوانی داشت دست به نگارش این کتاب نمود تا بلکه با طنز و لطیفه غم و اندوه را از خود بزداید . این کتاب مورد پسند عامه مردم قرار می گیرد ، و برخی از او تقاضای نگارش جلد دوم می کنند ، وی جلد دوم را نیز می نویسد ولی صرفا نثر ادبی است و شامل حکایات و لطایف نمی باشد ُ، جلد اول بیشتر مورد توجه قرار می گیرد ، و بارها در نجف و تهران و بیروت به چاپ میرسد. در سال ۱۲۳۱ق یکی از نواده های مؤلف بنام سید نور الدین محمد بن سید نعمت الله این کتاب را به فارسی برگردانده است. در پایان در ده صفحه ترجمه حدیث شریف حمام و رساله انوار الحکمه و نصایح افلاطون که بشاگرد خود فرموده ، آمده است.