کلیدواژه: سوره انسان/دهر/ابرار/هل اتی، تفسیر روایی، فضائل اهل بیت (ع).
کتابنامه: ص. ۲۰۹ - ۲۱۹؛ همچنین به صورت زیرنویس
کارشناسی ارشد
علوم قرآن و حدیث (پردیس تهران)
۱۶/۱۲/۱۳۹۱
۵/۱۹
قرآن کریم یگانه منبع سرشار معارف عالیه اسلام و مبانی احکام شریعت است که هر کس بخواهد بر تعالیم حکیمانه اسلام دست یابد، باید ریشه آن را در قرآن بیابد. «سنت» نیز به عنوان منبع جوشان معارف الهی، پا به پای آیات قرآن، کلیدهای فهم قرآن را تبیین نموده و آن را در اختیار مخاطبان آیات قرآن قرار داده است. از این رو، یکی از کهن ترین و ریشه دار ترین شیوه تفسیر قرآن، روش «تفسیر روایی» آیات و سور قرآنی است که در آن مفاد و مفاهیم مندرج در آیات از طریق روایات منقول از معصومین(ع) تبیین می گردد. در طول تاریخ تفسیر قرآن کریم، عالمان و اندیشمندان بسیاری روایات تفسیری معصومین(ع) را در آثار خویش گردآوری و برخی از این روایات را براساس سور قرآنی تبویب نموده اند و حاصل این جهد و تلاش آنان به صورت کتب مدون روایی (=تفاسیر قمی، فرات کوفی، صافی، البرهان و... [ از منابع روایی شیعه] و الدرالمنثور و جامع البیان و...[از منابع روایی اهل سنت]) امروزه در دسترس همگان قرار گرفته است. اما شایسته است، با محوریت قردادن روایات تفسیری معصومین (ع) در خصوص آیات سور قرآن، مفاهیم و نکات موجود در آیات از منابع لغوی و تفسیری استخراج گردد و ضمن تبیین نوع وگونه تفسیری روایات (=ایضاح لفظی، ایضاح مفهمومی، بیان لایه های معنایی، بیان مصادیق آیات و...)، چنان چه روایات دچار آسیب محتوایی هستند، مورد بررسی و نقد قرار گیرند. سوره انسان یکی از سور مدنی قرآن کریم است که در آن از آفرینش انسان و حاکمیت اراده و مشیت الهی بر خواست و اراده انسان سخن به میان آمده است. بررسی روایات آیات این سوره، حاکی از اآن است که این سوره ویژه و خاص اهل بیت (ع) نازل شده، و در آن به مختار بودن انسان در پذیرش راه هدایت و تاسی به آن، معرفی اهل بیت (ع) به عنوان «ولی الله» و حاکمیت اراده و مشعیت الهی بر خواست و اراده ی انسان تاکید شده است.